< 詩篇 66 >

1 一篇詩歌,交與伶長。 全地都當向上帝歡呼!
Allur heimurinn gleðjist með Guði!
2 歌頌他名的榮耀! 用讚美的言語將他的榮耀發明!
Lofið nafn hans, það er undursamlegt! Segið öllum frá máttarverkum hans!
3 當對上帝說:你的作為何等可畏! 因你的大能,仇敵要投降你。
Guð, hversu undursamleg eru verk þín! Máttur þinn er stórkostlegur! Ekki er að furða þótt óvinir þínir smjaðri fyrir þér.
4 全地要敬拜你,歌頌你, 要歌頌你的名。 (細拉)
Lofaður sért þú um víða veröld!
5 你們來看上帝所行的, 他向世人所做之事是可畏的。
Komið og sjáið máttarverk Guðs! Mikil eru þau undur sem fólk hans fær að sjá og reyna.
6 他將海變成乾地,眾民步行過河; 我們在那裏因他歡喜。
Hann opnaði þeim veg í gegnum hafið! Þar gengu þeir yfir þurrum fótum. Hvílík gleði og fögnuður ríkti þann dag!
7 他用權能治理萬民,直到永遠。 他的眼睛鑒察列邦; 悖逆的人不可自高。 (細拉)
Drottinn mun ríkja að eilífu vegna máttar síns. Hann virðir vandlega fyrir sér mennina. Engir uppreisnarmenn þora að láta á sér bæra.
8 萬民哪,你們當稱頌我們的上帝, 使人得聽讚美他的聲音。
Sérhver maður lofi Drottin og vegsami nafn hans.
9 他使我們的性命存活, 也不叫我們的腳搖動。
Hann gaf okkur lífið og hann verndar frá hrösun.
10 上帝啊,你曾試驗我們, 熬煉我們,如熬煉銀子一樣。
Þú, ó Guð, hreinsaðir okkur í eldi eins og silfur er hreinsað.
11 你使我們進入網羅, 把重擔放在我們的身上。
Þú hefur fjötrað okkur og lokað inni og lagt á okkur byrðar.
12 你使人坐車軋我們的頭; 我們經過水火, 你卻使我們到豐富之地。
Þú lést hersveitir troða okkur fótum og við urðum að fara gegnum eld og vatn, en að lokum leiddir þú okkur út og inn í yndislegt land.
13 我要用燔祭進你的殿, 向你還我的願,
Nú kem ég í helgidóm þinn, fórna og efni þannig heit mitt.
14 就是在急難時我嘴唇所發的、 口中所許的。
Manstu, þegar ég var í nauðum staddur, þá gaf ég þér heit?
15 我要把肥牛作燔祭, 將公羊的香祭獻給你, 又把公牛和山羊獻上。 (細拉)
Nú ber ég fram fórn mína: Hrúta, naut og kiðling. Megi reykurinn af fórnum þessum stíga upp til þín.
16 凡敬畏上帝的人,你們都來聽! 我要述說他為我所行的事。
Komið og hlustið, þið sem óttist Drottin, og ég skal segja ykkur hvað hann hefur gert fyrir mig!:
17 我曾用口求告他; 我的舌頭也稱他為高。
Ég hrópaði til hans um hjálp, – og víst bjó lofgjörðin undir!
18 我若心裏注重罪孽, 主必不聽。
En fyrst játaði ég synd mína, annars hefði ég ekki fengið svar.
19 但上帝實在聽見了; 他側耳聽了我禱告的聲音。
En hann heyrði bæn mína og hlustaði, gaf gaum að því sem ég sagði.
20 上帝是應當稱頌的! 他並沒有推卻我的禱告, 也沒有叫他的慈愛離開我。
Lof sé Guði! Hann vísaði ekki bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.

< 詩篇 66 >