詩篇 44
1 可拉後裔的訓誨詩，交與伶長。 上帝啊，你在古時， 我們列祖的日子所行的事， 我們親耳聽見了； 我們的列祖也給我們述說過。
Narinig namin ng aming mga pakinig, Oh Dios, isinaysay sa amin ng aming mga magulang, kung anong gawa ang iyong ginawa sa kanilang mga kaarawan, ng mga kaarawan ng una.
2 你曾用手趕出外邦人， 卻栽培了我們列祖； 你苦待列邦， 卻叫我們列祖發達。
Iyong itinaboy ng iyong kamay ang mga bansa, nguni't itinatag mo (sila) iyong dinalamhati ang mga bayan, nguni't iyong pinangalat (sila)
3 因為他們不是靠自己的刀劍得地土， 也不是靠自己的膀臂得勝， 乃是靠你的右手、你的膀臂， 和你臉上的亮光， 因為你喜悅他們。
Sapagka't hindi nila tinamo ang lupain na pinakaari sa pamamagitan ng kanilang sariling tabak, ni iniligtas man (sila) ng kanilang sariling kamay: kundi ng iyong kanan, at ng iyong bisig, at ng liwanag ng iyong mukha, sapagka't iyong nilingap (sila)
4 上帝啊，你是我的王； 求你出令使雅各得勝。
Ikaw ang aking Hari, Oh Dios: magutos ka ng kaligtasan sa Jacob.
5 我們靠你要推倒我們的敵人， 靠你的名要踐踏那起來攻擊我們的人。
Dahil sa iyo'y itutulak namin ang aming mga kaaway: sa iyong pangalan ay yayapakan namin (sila) na nagsisibangon laban sa amin.
6 因為，我必不靠我的弓； 我的刀也不能使我得勝。
Sapagka't hindi ako titiwala sa aking busog, ni ililigtas man ako ng aking tabak.
7 惟你救了我們脫離敵人， 使恨我們的人羞愧。
Nguni't iniligtas mo kami sa aming mga kaaway, at inilagay mo (sila) sa kahihiyan na nangagtatanim sa amin.
8 我們終日因上帝誇耀， 還要永遠稱謝你的名。 (細拉)
Sa Dios ay naghahambog kami buong araw, at mangagpapasalamat kami sa iyong pangalan magpakailan man. (Selah)
9 但如今你丟棄了我們，使我們受辱， 不和我們的軍兵同去。
Nguni't ngayo'y itinakuwil mo kami, at inilagay mo kami sa kasiraang puri; at hindi ka lumalabas na kasama ng aming mga hukbo.
10 你使我們向敵人轉身退後； 那恨我們的人任意搶奪。
Iyong pinatatalikod kami sa kaaway: at silang nangagtatanim sa amin ay nagsisisamsam ng sa ganang kanilang sarili.
11 你使我們當作快要被吃的羊， 把我們分散在列邦中。
Iyong ibinigay kaming gaya ng mga tupa na pinaka pagkain; at pinangalat mo kami sa mga bansa.
12 你賣了你的子民也不賺利， 所得的價值並不加添你的資財。
Iyong ipinagbibili ang iyong bayan na walang bayad, at hindi mo pinalago ang iyong kayamanan sa pamamagitan ng kanilang halaga.
13 你使我們受鄰國的羞辱， 被四圍的人嗤笑譏刺。
Ginawa mo kaming katuyaan sa aming mga kapuwa, isang kasabihan at kadustaan nila na nangasa palibot namin.
14 你使我們在列邦中作了笑談， 使眾民向我們搖頭。
Iyong ginawa kaming kawikaan sa gitna ng mga bansa, at kaugaan ng ulo sa gitna ng mga bayan.
15 我的凌辱終日在我面前， 我臉上的羞愧將我遮蔽，
Buong araw ay nasa harap ko ang aking kasiraang puri, at ang kahihiyan ng aking mukha ay tumakip sa akin,
16 都因那辱罵毀謗人的聲音， 又因仇敵和報仇人的緣故。
Dahil sa tinig niya na dumuduwahagi at tumutungayaw; dahil sa kaaway at sa manghihiganti.
17 這都臨到我們身上， 我們卻沒有忘記你， 也沒有違背你的約。
Lahat ng ito'y dumating sa amin; gayon ma'y hindi namin kinalimutan ka, ni gumawa man kami na may karayaan sa iyong tipan.
18 我們的心沒有退後； 我們的腳也沒有偏離你的路。
Ang aming puso ay hindi tumalikod, ni ang amin mang mga hakbang ay humiwalay sa iyong daan;
19 你在野狗之處壓傷我們， 用死蔭遮蔽我們。
Na kami ay iyong lubhang nilansag sa dako ng mga chakal, at tinakpan mo kami ng lilim ng kamatayan.
20 倘若我們忘了上帝的名， 或向別神舉手，
Kung aming nilimot ang pangalan ng aming Dios, O aming iniunat ang aming mga kamay sa ibang dios;
21 上帝豈不鑒察這事嗎？ 因為他曉得人心裏的隱秘。
Hindi ba sisiyasatin ito ng Dios? Sapagka't nalalaman niya ang mga lihim ng puso.
22 我們為你的緣故終日被殺； 人看我們如將宰的羊。
Oo, dahil sa iyo ay pinapatay kami buong araw; kami ay nabilang na parang mga tupa sa patayan.
23 主啊，求你睡醒，為何儘睡呢？ 求你興起，不要永遠丟棄我們！
Ikaw ay gumising, bakit ka natutulog, Oh Panginoon? Ikaw ay bumangon, huwag mo kaming itakuwil magpakailan man.
24 你為何掩面， 不顧我們所遭的苦難和所受的欺壓？
Bakit mo ikinukubli ang iyong mukha, at kinalilimutan mo ang aming kadalamhatian at aming kapighatian?
25 我們的性命伏於塵土； 我們的肚腹緊貼地面。
Sapagka't ang aming kaluluwa ay nakasubsob sa alabok: ang aming katawan ay nadidikit sa lupa.
26 求你起來幫助我們！ 憑你的慈愛救贖我們！
Ikaw ay bumangon upang kami ay tulungan, at tubusin mo kami dahil sa iyong kagandahang-loob.
