< 詩篇 39 >

1 大衛的詩,交與伶長耶杜頓。 我曾說:我要謹慎我的言行, 免得我舌頭犯罪; 惡人在我面前的時候, 我要用嚼環勒住我的口。
Til songmeisteren, til Jedutun; ein salme av David. Eg sagde: «Eg vil vakta mine vegar, so eg ikkje syndar med mi tunga; eg vil leggja taum på min munn, so lenge den ugudlege er meg for augo.»
2 我默然無聲,連好話也不出口; 我的愁苦就發動了,
Eg tagna og var kurende still; eg tagde utan von um lukka, men mi liding vart rørd upp.
3 我的心在我裏面發熱。 我默想的時候,火就燒起, 我便用舌頭說話。
Mitt hjarta brann i min barm; ved mi grunding kveiktest eld - eg tala med mi tunga.
4 耶和華啊,求你叫我曉得我身之終! 我的壽數幾何? 叫我知道我的生命不長!
Herre, lat meg få vita min ende og målet på mine dagar, kva det er; lat meg vita kor snargjengd eg er!
5 你使我的年日窄如手掌; 我一生的年數,在你面前如同無有。 各人最穩妥的時候,真是全然虛幻。 (細拉)
Sjå, som ei lovebreidd hev du sett mine dagar, og mi livstid er som ingen ting for deg; berre som den tome fåfengd er kvart menneskje sett her. (Sela)
6 世人行動實係幻影。 他們忙亂,真是枉然; 積蓄財寶,不知將來有誰收取。
Berre som ein skugge gjeng mannen ikring, berre til fåfengs ståkar dei; han dungar i hop og veit ikkje kven som skal sanka det inn.
7 主啊,如今我等甚麼呢? 我的指望在乎你!
Og no, kva vonar eg, Herre? Mi von stend til deg.
8 求你救我脫離一切的過犯, 不要使我受愚頑人的羞辱。
Frels meg frå alle mine misgjerningar, set meg ikkje til spott for dåren!
9 因我所遭遇的是出於你, 我就默然不語。
Eg er tagna og let ikkje upp min munn; for du hev gjort det.
10 求你把你的責罰從我身上免去; 因你手的責打,我便消滅。
Tak di plåga burt frå meg! Ved slag av di hand er det ute med meg.
11 你因人的罪惡懲罰他的時候, 叫他的笑容消滅,如衣被蟲所咬。 世人真是虛幻! (細拉)
Tuktar du ein mann med refsing for skuld, so fortærer du hans fagerleik som motten. Berre fåfengd er kvart menneskje. (Sela)
12 耶和華啊,求你聽我的禱告, 留心聽我的呼求! 我流淚,求你不要靜默無聲! 因為我在你面前是客旅, 是寄居的,像我列祖一般。
Høyr mi bøn, Herre, og vend øyra til mitt rop; teg ikkje til min gråt! for eg er framand hjå deg, ein gjest som alle mine feder.
13 求你寬容我, 使我在去而不返之先可以力量復原。
Sjå burt frå meg, so eg kann kvikna til, fyrr eg fer herifrå og er ikkje meir!

< 詩篇 39 >