詩篇 137

1 我們曾在巴比倫的河邊坐下， 一追想錫安就哭了。

Kando ya mito ya Babeli tuliketi na tulilia tulipokumbuka kuhusu Sayuni.

2 我們把琴掛在那裏的柳樹上；

Tulitundika vinubi vyetu kwenye miti ya Babylon.

3 因為在那裏，擄掠我們的要我們唱歌， 搶奪我們的要我們作樂，說： 給我們唱一首錫安歌吧！

Huko watekaji wetu walitaka tuwaimbie, na wale walio tudhihaki walitutaka sisi tufurahi, wakisema, “Tuimbieni moja ya nyimbo za Sayuni.”

4 我們怎能在外邦唱耶和華的歌呢？

Tungewezaje kuimba wimbo unaomuhusu Yahwe katika nchi ya ugeni?

5 耶路撒冷啊，我若忘記你， 情願我的右手忘記技巧！

Kama nikikusahau wewe, Yerusalemu, basi mkono wangu wa kuume na usahau ujuzi wake.

6 我若不記念你， 若不看耶路撒冷過於我所最喜樂的， 情願我的舌頭貼於上膛！

Ulimi wangu na ushikamane juu ya kinywa changu kama nisipokufikiria tena, na kama sipendelei zaidi Yerusalemu kuliko furaha yangu kuu.

7 耶路撒冷遭難的日子， 以東人說：拆毀！拆毀！ 直拆到根基！ 耶和華啊，求你記念這仇！

Kumbuka, Ee Yahwe, kile walichofanya Waedomu siku ya anguko la Yerusalemu. Walisema, “Ibomoeni, ibomoeni mpaka chini kwenye misingi yake.”

8 將要被滅的巴比倫城啊， 報復你像你待我們的，那人便為有福！

Binti za Babeli, hivi karibuni wataharibiwa- mtu na abalikiwe, yeyote atakaye walipizia yale mliotufanyia sisi.

9 拿你的嬰孩摔在磐石上的， 那人便為有福！

Mtu na abarikiwe, yeyote achukuaye na kusambaratisha watoto wenu juu ya jiwe.