詩篇 137

1 我們曾在巴比倫的河邊坐下， 一追想錫安就哭了。

Babylon tuiva ah te ka ngol uh tih Zion ka poek uh vaengah ka rhap uh.

2 我們把琴掛在那裏的柳樹上；

A khui kah tuirhi dongah ka rhotoeng te ka bang uh.

3 因為在那裏，擄掠我們的要我們唱歌， 搶奪我們的要我們作樂，說： 給我們唱一首錫安歌吧！

Kaimih aka sol rhoek kaimih te laa ol hnap n'dawt uh. Kaimih aka parhaengkung long khaw, “Zion laa te kaimih ham kohoenah neh hlai uh lah,” a ti uh.

4 我們怎能在外邦唱耶和華的歌呢？

Balae tih BOEIPA laa he kholong kho ah ka hlai uh eh?

5 耶路撒冷啊，我若忘記你， 情願我的右手忘記技巧！

Jerusalem nang te kan hnilh atah ka bantang kut he hnilh uh saeh.

6 我若不記念你， 若不看耶路撒冷過於我所最喜樂的， 情願我的舌頭貼於上膛！

Nang te kan thoelh pawt tih, Jerusalem te ka kohoenah somtung la ka pacuet pawt atah ka lai he ka dang la kap uh saeh.

7 耶路撒冷遭難的日子， 以東人說：拆毀！拆毀！ 直拆到根基！ 耶和華啊，求你記念這仇！

BOEIPA aw Jerusalem tue vaengkah Edom koca rhoek loh, “A khoengim duela kingling uh kingling uh,” a ti uh te poek pah.

8 將要被滅的巴比倫城啊， 報復你像你待我們的，那人便為有福！

Hlang aka rhoelrhak Babylon nu aw, kaimih taengah na saii bangla na thaphu te namah taengah aka thuung tah a yoethen.

9 拿你的嬰孩摔在磐石上的， 那人便為有福！

Na camoe rhoek te a tuuk tih, thaelpang dongah aka phop tah a yoethen.