< 詩篇 123 >

1 上行之詩。 坐在天上的主啊, 我向你舉目。
Waƙar haurawa. Na tā da idanuna gare ka, gare ka da kursiyinka yake cikin sama.
2 看哪,僕人的眼睛怎樣望主人的手, 使女的眼睛怎樣望主母的手, 我們的眼睛也照樣望耶和華-我們的上帝, 直到他憐憫我們。
Kamar yadda idanun bayi suna duban hannun maigidansu, kamar yadda idanun baiwa suna duban hannun uwargijiyarta, haka idanunmu suna duban Ubangiji Allahnmu, sai ya nuna mana jinƙansa.
3 耶和華啊,求你憐憫我們,憐憫我們! 因為我們被藐視,已到極處。
Ka yi mana jinƙai, ya Ubangiji, ka yi mana jinƙai, gama mun jimre da reni mai yawa.
4 我們被那些安逸人的譏誚 和驕傲人的藐視,已到極處。
Mun jimre da wulaƙanci daga masu girman kai, reni mai yawa daga masu fariya.

< 詩篇 123 >