< 詩篇 112 >
1 你們要讚美耶和華! 敬畏耶和華,甚喜愛他命令的, 這人便為有福!
Yabi Ubangiji. Mai albarka ne mutumin da yake tsoron Ubangiji, wanda yakan sami farin ciki mai girma a umarnansa.
’Ya’yansa za su zama manya a ƙasar; tsaran masu aikata gaskiya za su sami albarka.
Wadata da arziki suna a cikin gidansa, adalcinsa zai dawwama har abada.
4 正直人在黑暗中,有光向他發現; 他有恩惠,有憐憫,有公義。
Ko a cikin duhu haske kan haskaka wa mai aikata gaskiya, mai alheri mai tausayi da kuma mai adalci.
5 施恩與人、借貸與人的,這人事情順利; 他被審判的時候要訴明自己的冤。
Abu mai kyau zai zo masa shi da yake kyauta yake kuma ba da bashi hannu sake, shi da yake yin al’amuransa cikin gaskiya.
Tabbatacce ba zai taɓa jijjigu ba; za a tuna da mai adalci har abada.
Ba zai ji tsoron labari marar daɗi ba; zuciyarsa tsayayyiya ce, tana dogara ga Ubangiji.
Zuciyarsa tana da kāriya, ba zai ji tsoro ba; a ƙarshe zai zama mai nasara a kan maƙiyansa.
9 他施捨錢財,賙濟貧窮; 他的仁義存到永遠。 他的角必被高舉,大有榮耀。
Ya rarraba kyautansa ga matalauta, adalcinsa zai dawwama har abada; za a ɗaga ƙahonsa sama da bangirma.
10 惡人看見便惱恨,必咬牙而消化; 惡人的心願要歸滅絕。
Mugun mutum zai gani yă kuma yi fushi, zai ciza haƙora yă kuma lalace; sha’awace-sha’awacen mugaye za su zo ga ƙarshe.