< 箴言 17 >

1 設筵滿屋,大家相爭, 不如有塊乾餅,大家相安。
Betre er ein turr brødmole med ro attåt enn huset fullt av høgtidskost med trætta til.
2 僕人辦事聰明,必管轄貽羞之子, 又在眾子中同分產業。
Den kloke tenar skal råda yver ein uvisleg son, og millom brøder fær han skifta arv.
3 鼎為煉銀,爐為煉金; 惟有耶和華熬煉人心。
Diglen røyner sylvet og omnen gullet, men den som røyner hjarto, det er Herren.
4 行惡的,留心聽奸詐之言; 說謊的,側耳聽邪惡之語。
Den vonde lyder på vondskapslippa, ljugaren lyder på tyningstunga.
5 戲笑窮人的,是辱沒造他的主; 幸災樂禍的,必不免受罰。
Spear du den fatige, so spottar du hans skapar, den som gled seg yver ulukka, skal få si refsing.
6 子孫為老人的冠冕; 父親是兒女的榮耀。
Ein krans for dei gamle er barneborn, og ei æra for borni er federne deira.
7 愚頑人說美言本不相宜, 何況君王說謊話呢?
Det høver ikkje for ein dåre å tala store ord, enn mindre for ein fagnamann å ljuga.
8 賄賂在餽送的人眼中看為寶玉, 隨處運動都得順利。
Gåva er ein glimestein for den som fær ho; kvar ho vender seg, der fær ho framgang.
9 遮掩人過的,尋求人愛; 屢次挑錯的,離間密友。
Søkjer du kjærleik, skyler du misgjerd, men riv du upp att ei sak, skil ven frå ven.
10 一句責備話深入聰明人的心, 強如責打愚昧人一百下。
Vondord gjer meir på den vituge enn hundrad hogg på dåren.
11 惡人只尋背叛, 所以必有嚴厲的使者奉差攻擊他。
Berre upprør søkjer den vonde, men ein hard bodberar vert send imot han.
12 寧可遇見丟崽子的母熊, 不可遇見正行愚妄的愚昧人。
Møt heller ei binna som hev mist sine ungar enn ein dåre med narreskapen hans!
13 以惡報善的, 禍患必不離他的家。
Den som løner godt med vondt, frå hans hus skal ikkje det vonde vika.
14 紛爭的起頭如水放開, 所以,在爭鬧之先必當止息爭競。
Å taka til med strid er som å sleppa vatn ut, haldt difor upp med trætta fyrr nokon gliser med tennerne!
15 定惡人為義的,定義人為惡的, 這都為耶和華所憎惡。
Den som frikjenner ein ugudleg og den som domfeller ein rettferdig, dei er båe tvo ein styggedom for Herren.
16 愚昧人既無聰明, 為何手拿價銀買智慧呢?
Kva skal pengar i handi på dåren? Å kjøpa visdom hev han’kje vit til.
17 朋友乃時常親愛, 弟兄為患難而生。
Venen elskar alltid, og bror vert fødd til hjelp i naud.
18 在鄰舍面前擊掌作保 乃是無知的人。
Ein vitlaus mann er den som handtekst, som gjeng i borg hjå grannen sin.
19 喜愛爭競的,是喜愛過犯; 高立家門的,乃自取敗壞。
Den som elskar trætta, elskar misgjerning, den som byggjer døri si høg, søkjer fall.
20 心存邪僻的,尋不着好處; 舌弄是非的,陷在禍患中。
Den som hev eit rangt hjarta, vinn ikkje lukka, og den som forvender tunga si, fell i ulukka.
21 生愚昧子的,必自愁苦; 愚頑人的父毫無喜樂。
Den som avlar eit narr, fær sorg, og ikkje gled seg far til ein dåre.
22 喜樂的心乃是良藥; 憂傷的靈使骨枯乾。
Gladværugt hjarta gjev lækjedom god, men nedslege mod fær beini te visna.
23 惡人暗中受賄賂, 為要顛倒判斷。
Gudlaus mann tek gåva i løynd til å bøygja rettargangen.
24 明哲人眼前有智慧; 愚昧人眼望地極。
Den vituge hev visdom for augo, men dåren hev augo ved heimsens ende.
25 愚昧子使父親愁煩, 使母親憂苦。
Uvitug son er til gremme for far sin, og beisk sorg for henne som fødde’n.
26 刑罰義人為不善; 責打君子為不義。
Det er’kje godt at og rettferdige fær refsing, og ei at fagna folk fær slag for det som rett er.
27 寡少言語的,有知識; 性情溫良的,有聰明。
Den skynsame sparer på ordi, og den vituge mann er kald i hugen.
28 愚昧人若靜默不言也可算為智慧; 閉口不說也可算為聰明。
Um dåren tagde, gjekk han og for vismann, og for ein vitug mann når han heldt munn.

< 箴言 17 >