< 箴言 17 >
1 設筵滿屋,大家相爭, 不如有塊乾餅,大家相安。
Melior est buccella sicca cum gaudio, quam domus plena victimis cum iurgio.
2 僕人辦事聰明,必管轄貽羞之子, 又在眾子中同分產業。
Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hereditatem dividet.
Sicut igne probatur argentum, et aurum camino: ita corda probat Dominus.
4 行惡的,留心聽奸詐之言; 說謊的,側耳聽邪惡之語。
Malus obedit linguæ iniquæ: et fallax obtemperat labiis mendacibus.
5 戲笑窮人的,是辱沒造他的主; 幸災樂禍的,必不免受罰。
Qui despicit pauperem, exprobrat factori eius: et qui ruina lætatur alterius, non erit impunitus.
Corona senum filii filiorum: et gloria filiorum patres eorum.
Non decent stultum verba composita: nec principem labium mentiens.
8 賄賂在餽送的人眼中看為寶玉, 隨處運動都得順利。
Gemma gratissima, expectatio præstolantis: quocumque se vertit, prudenter intelligit.
9 遮掩人過的,尋求人愛; 屢次挑錯的,離間密友。
Qui celat delictum, quærit amicitias: qui altero sermone repetit, separat fœderatos.
10 一句責備話深入聰明人的心, 強如責打愚昧人一百下。
Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum.
11 惡人只尋背叛, 所以必有嚴厲的使者奉差攻擊他。
Semper iurgia quærit malus: angelus autem crudelis mittetur contra eum.
12 寧可遇見丟崽子的母熊, 不可遇見正行愚妄的愚昧人。
Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.
Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo eius.
14 紛爭的起頭如水放開, 所以,在爭鬧之先必當止息爭競。
Qui dimittit aquam, caput est iurgiorum: et antequam patiatur contumeliam, iudicium deserit.
15 定惡人為義的,定義人為惡的, 這都為耶和華所憎惡。
Qui iustificat impium, et qui condemnat iustum, abominabilis est uterque apud Deum.
Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit? Qui altum facit domum suam, quærit ruinam: et qui evitat discere, incidet in mala.
Omni tempore diligit qui amicus est: et frater in angustiis comprobatur.
Stultus homo plaudet manibus cum spoponderit pro amico suo.
19 喜愛爭競的,是喜愛過犯; 高立家門的,乃自取敗壞。
Qui meditatur discordias, diligit rixas: et qui exaltat ostium, quærit ruinam.
20 心存邪僻的,尋不着好處; 舌弄是非的,陷在禍患中。
Qui perversi cordis est, non inveniet bonum: et qui vertit linguam, incidet in malum.
21 生愚昧子的,必自愁苦; 愚頑人的父毫無喜樂。
Natus est stultus in ignominiam suam: sed nec pater in fatuo lætabitur.
Animus gaudens ætatem floridam facit: spiritus tristis exiccat ossa.
Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas iudicii.
In facie prudentis lucet sapientia: oculi stultorum in finibus terræ.
Ira patris, filius stultus: et dolor matris quæ genuit eum.
Non est bonum, damnum inferre iusto: nec percutere principem, qui recta iudicat.
Qui moderatur sermones suos, doctus et prudens est: et pretiosi spiritus vir eruditus.
28 愚昧人若靜默不言也可算為智慧; 閉口不說也可算為聰明。
Stultus quoque si tacuerit, sapiens reputabitur: et si compresserit labia sua, intelligens.