約伯記 6
1 約伯回答說：
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 惟願我的煩惱稱一稱， 我一切的災害放在天平裏；
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، |
3 現今都比海沙更重， 所以我的言語急躁。
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. |
4 因全能者的箭射入我身； 其毒，我的靈喝盡了； 上帝的驚嚇擺陣攻擊我。
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. |
5 野驢有草豈能叫喚？ 牛有料豈能吼叫？
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ |
6 物淡而無鹽豈可吃嗎？ 蛋青有甚麼滋味呢？
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ |
7 看為可厭的食物， 我心不肯挨近。
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. |
8 惟願我得着所求的， 願上帝賜我所切望的；
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. |
9 就是願上帝把我壓碎， 伸手將我剪除。
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. |
10 我因沒有違棄那聖者的言語， 就仍以此為安慰， 在不止息的痛苦中還可踴躍。
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. |
11 我有甚麼氣力使我等候？ 我有甚麼結局使我忍耐？
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ |
12 我的氣力豈是石頭的氣力？ 我的肉身豈是銅的呢？
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ |
13 在我豈不是毫無幫助嗎？ 智慧豈不是從我心中趕出淨盡嗎？
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. |
14 那將要灰心、離棄全能者、 不敬畏上帝的人， 他的朋友當以慈愛待他。
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. |
15 我的弟兄詭詐，好像溪水， 又像溪水流乾的河道。
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. |
16 這河因結冰發黑， 有雪藏在其中；
17 天氣漸暖就隨時消化， 日頭炎熱便從原處乾涸。
18 結伴的客旅離棄大道， 順河偏行，到荒野之地死亡。
19 提瑪結伴的客旅瞻望； 示巴同夥的人等候。
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. |
20 他們因失了盼望就抱愧， 來到那裏便蒙羞。
21 現在你們正是這樣， 看見驚嚇的事便懼怕。
22 我豈說：請你們供給我， 從你們的財物中送禮物給我？
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ |
23 豈說：拯救我脫離敵人的手嗎？ 救贖我脫離強暴人的手嗎？
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ |
24 請你們教導我，我便不作聲； 使我明白在何事上有錯。
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ |
25 正直的言語力量何其大！ 但你們責備是責備甚麼呢？
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ |
26 絕望人的講論既然如風， 你們還想要駁正言語嗎？
27 你們想為孤兒拈鬮， 以朋友當貨物。
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. |
28 現在請你們看看我， 我決不當面說謊。
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ |
29 請你們轉意，不要不公； 請再轉意，我的事有理。
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. |
30 我的舌上豈有不義嗎？ 我的口裏豈不辨奸惡嗎？
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ |
