< 約伯記 3 >
Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
At si Job ay sumagot, at nagsabi,
Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
4 願那日變為黑暗; 願上帝不從上面尋找它; 願亮光不照於其上。
Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
5 願黑暗和死蔭索取那日; 願密雲停在其上; 願日蝕恐嚇它。
Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
6 願那夜被幽暗奪取, 不在年中的日子同樂, 也不入月中的數目。
Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
9 願那夜黎明的星宿變為黑暗, 盼亮卻不亮, 也不見早晨的光線;
Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
10 因沒有把懷我胎的門關閉, 也沒有將患難對我的眼隱藏。
Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
15 或與有金子、將銀子裝滿了房屋的王子 一同安息;
O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
16 或像隱而未現、不到期而落的胎, 歸於無有,如同未見光的嬰孩。
O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
20 受患難的人為何有光賜給他呢? 心中愁苦的人為何有生命賜給他呢?
Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
21 他們切望死,卻不得死; 求死,勝於求隱藏的珍寶。
Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
23 人的道路既然遮隱, 上帝又把他四面圍困, 為何有光賜給他呢?
Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
24 我未曾吃飯就發出歎息; 我唉哼的聲音湧出如水。
Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
25 因我所恐懼的臨到我身, 我所懼怕的迎我而來。
Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
26 我不得安逸,不得平靜, 也不得安息,卻有患難來到。
Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.