約伯記 3
1 此後，約伯開口咒詛自己的生日，
Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw.
2 說：
Ug si Job mitubag ug miingon:
3 願我生的那日 和說懷了男胎的那夜都滅沒。
Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon.
4 願那日變為黑暗； 願上帝不從上面尋找它； 願亮光不照於其上。
Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana.
5 願黑暗和死蔭索取那日； 願密雲停在其上； 願日蝕恐嚇它。
Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana.
6 願那夜被幽暗奪取， 不在年中的日子同樂， 也不入月中的數目。
Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan.
7 願那夜沒有生育， 其間也沒有歡樂的聲音。
Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon.
8 願那咒詛日子且能惹動鱷魚的 咒詛那夜。
Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan?
9 願那夜黎明的星宿變為黑暗， 盼亮卻不亮， 也不見早晨的光線；
Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon:
10 因沒有把懷我胎的門關閉， 也沒有將患難對我的眼隱藏。
Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata.
11 我為何不出母胎而死？ 為何不出母腹絕氣？
Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa?
12 為何有膝接收我？ 為何有奶哺養我？
Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an?
13 不然，我就早已躺臥安睡，
Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta,
14 和地上為自己重造荒邱的君王、謀士，
Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan;
15 或與有金子、將銀子裝滿了房屋的王子 一同安息；
Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan:
16 或像隱而未現、不到期而落的胎， 歸於無有，如同未見光的嬰孩。
Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag.
17 在那裏惡人止息攪擾， 困乏人得享安息，
Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay,
18 被囚的人同得安逸， 不聽見督工的聲音。
Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis.
19 大小都在那裏； 奴僕脫離主人的轄制。
Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon.
20 受患難的人為何有光賜給他呢？ 心中愁苦的人為何有生命賜給他呢？
Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag;
21 他們切望死，卻不得死； 求死，勝於求隱藏的珍寶。
Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan;
22 他們尋見墳墓就快樂， 極其歡喜。
Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan?
23 人的道路既然遮隱， 上帝又把他四面圍困， 為何有光賜給他呢？
Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan?
24 我未曾吃飯就發出歎息； 我唉哼的聲音湧出如水。
Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig.
25 因我所恐懼的臨到我身， 我所懼怕的迎我而來。
Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako.
26 我不得安逸，不得平靜， 也不得安息，卻有患難來到。
Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man.
