< 約伯記 29 >
Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
2 惟願我的景況如從前的月份, 如上帝保守我的日子。
Quis mihi tribuat, ut sim iuxta menses pristinos secundum dies, quibus Deus custodiebat me?
Quando splendebat lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulabam in tenebris?
4 我願如壯年的時候: 那時我在帳棚中, 上帝待我有密友之情;
Sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo?
Quando erat Omnipotens mecum: et in circuitu meo pueri mei?
Quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei?
Quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi?
Videbant me iuvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
11 耳朵聽我的,就稱我有福; 眼睛看我的,便稱讚我;
Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi.
Eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum, cui non esset adiutor.
Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
Iustitia indutus sum: et vestivi me, sicut vestimento et diademate, iudicio meo.
Oculus fui cæco, et pes claudo.
16 我為窮乏人的父; 素不認識的人,我查明他的案件。
Pater eram pauperum: et causam quam nesciebam, diligentissime investigabam.
17 我打破不義之人的牙床, 從他牙齒中奪了所搶的。
Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
18 我便說:我必死在家中, 必增添我的日子,多如塵沙。
Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
22 我說話之後,他們就不再說; 我的言語像雨露滴在他們身上。
Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
24 他們不敢自信,我就向他們含笑; 他們不使我臉上的光改變。
Siquando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram.
25 我為他們選擇道路,又坐首位; 我如君王在軍隊中居住, 又如弔喪的安慰傷心的人。
Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.