約伯記 29
1 約伯又接着說：
Maka Ayub melanjutkan uraiannya:
2 惟願我的景況如從前的月份， 如上帝保守我的日子。
"Ah, kiranya aku seperti dalam bulan-bulan yang silam, seperti pada hari-hari, ketika Allah melindungi aku,
3 那時他的燈照在我頭上； 我藉他的光行過黑暗。
ketika pelita-Nya bersinar di atas kepalaku, dan di bawah terang-Nya aku berjalan dalam gelap;
4 我願如壯年的時候： 那時我在帳棚中， 上帝待我有密友之情；
seperti ketika aku mengalami masa remajaku, ketika Allah bergaul karib dengan aku di dalam kemahku;
5 全能者仍與我同在； 我的兒女都環繞我。
ketika Yang Mahakuasa masih beserta aku, dan anak-anakku ada di sekelilingku;
6 奶多可洗我的腳； 磐石為我出油成河。
ketika langkah-langkahku bermandikan dadih, dan gunung batu mengalirkan sungai minyak di dekatku.
7 我出到城門， 在街上設立座位；
Apabila aku keluar ke pintu gerbang kota, dan menyediakan tempat dudukku di tengah-tengah lapangan,
8 少年人見我而迴避， 老年人也起身站立；
maka ketika aku kelihatan, mundurlah orang-orang muda dan bangkitlah orang-orang yang sudah lanjut umurnya, lalu tinggal berdiri;
9 王子都停止說話， 用手摀口；
para pembesar berhenti bicara, dan menutup mulut mereka dengan tangan;
10 首領靜默無聲， 舌頭貼住上膛。
suara para pemuka membisu, dan lidah mereka melekat pada langit-langitnya;
11 耳朵聽我的，就稱我有福； 眼睛看我的，便稱讚我；
apabila telinga mendengar tentang aku, maka aku disebut berbahagia; dan apabila mata melihat, maka aku dipuji.
12 因我拯救哀求的困苦人 和無人幫助的孤兒。
Karena aku menyelamatkan orang sengsara yang berteriak minta tolong, juga anak piatu yang tidak ada penolongnya;
13 將要滅亡的為我祝福； 我也使寡婦心中歡樂。
aku mendapat ucapan berkat dari orang yang nyaris binasa, dan hati seorang janda kubuat bersukaria;
14 我以公義為衣服， 以公平為外袍和冠冕。
aku berpakaian kebenaran dan keadilan menutupi aku seperti jubah dan serban;
15 我為瞎子的眼， 瘸子的腳。
aku menjadi mata bagi orang buta, dan kaki bagi orang lumpuh;
16 我為窮乏人的父； 素不認識的人，我查明他的案件。
aku menjadi bapa bagi orang miskin, dan perkara orang yang tidak kukenal, kuselidiki.
17 我打破不義之人的牙床， 從他牙齒中奪了所搶的。
Geraham orang curang kuremuk, dan merebut mangsanya dari giginya.
18 我便說：我必死在家中， 必增添我的日子，多如塵沙。
Pikirku: Bersama-sama dengan sarangku aku akan binasa, dan memperbanyak hari-hariku seperti burung feniks.
19 我的根長到水邊； 露水終夜霑在我的枝上。
Akarku mencapai air, dan embun bermalam di atas ranting-rantingku.
20 我的榮耀在身上增新； 我的弓在手中日強。
Kemuliaanku selalu baru padaku, dan busurku kuat kembali di tanganku.
21 人聽見我而仰望， 靜默等候我的指教。
Kepadakulah orang mendengar sambil menanti, dengan diam mereka mendengarkan nasihatku.
22 我說話之後，他們就不再說； 我的言語像雨露滴在他們身上。
Sehabis bicaraku tiada seorangpun angkat bicara lagi, dan perkataanku menetes ke atas mereka.
23 他們仰望我如仰望雨， 又張開口如切慕春雨。
Orang menantikan aku seperti menantikan hujan, dan menadahkan mulutnya seperti menadah hujan pada akhir musim.
24 他們不敢自信，我就向他們含笑； 他們不使我臉上的光改變。
Aku tersenyum kepada mereka, ketika mereka putus asa, dan seri mukaku tidak dapat disuramkan mereka.
25 我為他們選擇道路，又坐首位； 我如君王在軍隊中居住， 又如弔喪的安慰傷心的人。
Aku menentukan jalan mereka dan duduk sebagai pemimpin; aku bersemayam seperti raja di tengah-tengah rakyat, seperti seorang yang menghibur mereka yang berkabung."
