約伯記 19

1 約伯回答說：

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 你們攪擾我的心， 用言語壓碎我要到幾時呢？

تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟

3 你們這十次羞辱我； 你們苦待我也不以為恥。

پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید.

4 果真我有錯， 這錯乃是在我。

اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟

5 你們果然要向我誇大， 以我的羞辱為證指責我，

شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید،

6 就該知道是上帝傾覆我， 用網羅圍繞我。

در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است.

7 我因委曲呼叫，卻不蒙應允； 我呼求，卻不得公斷。

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد.

8 上帝用籬笆攔住我的道路，使我不得經過； 又使我的路徑黑暗。

خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است.

9 他剝去我的榮光， 摘去我頭上的冠冕。

او عزت و فخر را از من گرفته

10 他在四圍攻擊我，我便歸於死亡， 將我的指望如樹拔出來。

و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است.

11 他的忿怒向我發作， 以我為敵人。

خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد.

12 他的軍旅一齊上來， 修築戰路攻擊我， 在我帳棚的四圍安營。

لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند.

13 他把我的弟兄隔在遠處， 使我所認識的全然與我生疏。

برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند.

14 我的親戚與我斷絕； 我的密友都忘記我。

بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند.

15 在我家寄居的， 和我的使女都以我為外人； 我在他們眼中看為外邦人。

اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام.

16 我呼喚僕人， 雖用口求他，他還是不回答。

خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد.

17 我口的氣味，我妻子厭惡； 我的懇求，我同胞也憎嫌。

نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند.

18 連小孩子也藐視我； 我若起來，他們都嘲笑我。

بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند.

19 我的密友都憎惡我； 我平日所愛的人向我翻臉。

حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند.

20 我的皮肉緊貼骨頭； 我只剩牙皮逃脫了。

از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام.

21 我朋友啊，可憐我！可憐我！ 因為上帝的手攻擊我。

آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است.

22 你們為甚麼彷彿上帝逼迫我， 吃我的肉還以為不足呢？

چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟

23 惟願我的言語現在寫上， 都記錄在書上；

ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم.

24 用鐵筆鐫刻， 用鉛灌在磐石上，直存到永遠。

25 我知道我的救贖主活着， 末了必站立在地上。

اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛

26 我這皮肉滅絕之後， 我必在肉體之外得見上帝。

و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید!

27 我自己要見他， 親眼要看他，並不像外人。 我的心腸在我裏面消滅了！

من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی!

28 你們若說：我們逼迫他要何等地重呢？ 惹事的根乃在乎他；

چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟

29 你們就當懼怕刀劍； 因為忿怒惹動刀劍的刑罰， 使你們知道有報應。

از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد.