< 約伯記 19 >
«Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
7 我因委曲呼叫,卻不蒙應允; 我呼求,卻不得公斷。
Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
8 上帝用籬笆攔住我的道路,使我不得經過; 又使我的路徑黑暗。
Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
10 他在四圍攻擊我,我便歸於死亡, 將我的指望如樹拔出來。
Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
12 他的軍旅一齊上來, 修築戰路攻擊我, 在我帳棚的四圍安營。
Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
13 他把我的弟兄隔在遠處, 使我所認識的全然與我生疏。
Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
15 在我家寄居的, 和我的使女都以我為外人; 我在他們眼中看為外邦人。
For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
17 我口的氣味,我妻子厭惡; 我的懇求,我同胞也憎嫌。
min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
18 連小孩子也藐視我; 我若起來,他們都嘲笑我。
Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
19 我的密友都憎惡我; 我平日所愛的人向我翻臉。
Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
21 我朋友啊,可憐我!可憐我! 因為上帝的手攻擊我。
Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
22 你們為甚麼彷彿上帝逼迫我, 吃我的肉還以為不足呢?
Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
26 我這皮肉滅絕之後, 我必在肉體之外得見上帝。
Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
27 我自己要見他, 親眼要看他,並不像外人。 我的心腸在我裏面消滅了!
eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
28 你們若說:我們逼迫他要何等地重呢? 惹事的根乃在乎他;
De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
29 你們就當懼怕刀劍; 因為忿怒惹動刀劍的刑罰, 使你們知道有報應。
Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»