< 約伯記 16 >
Respondens autem Job, dixit:
2 這樣的話我聽了許多; 你們安慰人,反叫人愁煩。
[Audivi frequenter talia: consolatores onerosi omnes vos estis.
Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris?
4 我也能說你們那樣的話; 你們若處在我的境遇, 我也會聯絡言語攻擊你們, 又能向你們搖頭。
Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea: consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos;
roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
6 我雖說話,憂愁仍不得消解; 我雖停住不說,憂愁就離開我嗎?
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.
Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
8 又抓住我,作見證攻擊我; 我身體的枯瘦也當面見證我的不是。
Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.
9 主發怒撕裂我,逼迫我, 向我切齒; 我的敵人怒目看我。
Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
10 他們向我開口, 打我的臉羞辱我, 聚會攻擊我。
Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam: satiati sunt pœnis meis.
11 上帝把我交給不敬虔的人, 把我扔到惡人的手中。
Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
12 我素來安逸,他折斷我, 掐住我的頸項,把我摔碎, 又立我為他的箭靶子。
Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
13 他的弓箭手四面圍繞我; 他破裂我的肺腑,並不留情, 把我的膽傾倒在地上,
Circumdedit me lanceis suis; convulneravit lumbos meos: non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
Concidit me vulnere super vulnus: irruit in me quasi gigas.
Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus:
ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus:
atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo.
Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo.]