約伯記 14
1 人為婦人所生， 日子短少，多有患難；
Sjå - menneskjet, av kvinna født, det liver stutt, av uro mett.
2 出來如花，又被割下， 飛去如影，不能存留。
Som blom det sprett og visnar burt, ja, lik ein skugge burt det fer.
3 這樣的人你豈睜眼看他嗎？ 又叫我來受審嗎？
Men du med honom auga held, og meg du dreg for domen din.
4 誰能使潔淨之物出於污穢之中呢？ 無論誰也不能！
Skal tru det av ein urein kjem ein som er rein? Nei, ikkje ein!
5 人的日子既然限定， 他的月數在你那裏， 你也派定他的界限，使他不能越過，
Når dagetalet hans er sett, hans månads-tal sett fast hjå deg, når du for han ei grensa drog som ei han yverskrida kann,
6 便求你轉眼不看他，使他得歇息， 直等他像雇工人完畢他的日子。
so snu deg frå, lat han få fred og ha sin dag som leigekaren!
7 樹若被砍下， 還可指望發芽， 嫩枝生長不息；
For treet er det endå von; um det vert det hogge, sprett det att, på renningar det vantar ikkje.
8 其根雖然衰老在地裏， 幹也死在土中，
Når røterne i jordi eldest, og stomnen døyr i turre mold,
9 及至得了水氣，還要發芽， 又長枝條，像新栽的樹一樣。
ved dåm av vatnet skyt det knupp, fær som ein stikling grøne greiner.
10 但人死亡而消滅； 他氣絕，竟在何處呢？
Men døyr ein mann, då ligg han der; han andast, og kvar er han då?
11 海中的水絕盡， 江河消散乾涸。
Som vatnet renn ut or ein sjø, som elvi minkar, turkast ut,
12 人也是如此，躺下不再起來， 等到天沒有了，仍不得復醒， 也不得從睡中喚醒。
so ligg ein mann, ris ikkje upp; til himmeln kverv, dei vaknar ikkje; ein kann’kje vekkja deim or svevnen.
Å, gjev du gøymde meg i helheim, løynde meg, til din vreide gav seg, gav meg ein frest, og so meg hugsa! (Sheol h7585)
14 人若死了豈能再活呢？ 我只要在我一切爭戰的日子， 等我被釋放的時候來到。
Tru mannen døyr og livnar att? I all min strid eg skulde vona og venta til avløysing kom.
15 你呼叫，我便回答； 你手所做的，你必羨慕。
Eg skulde svara, når du ropa og lengta mot dine eige verk.
16 但如今你數點我的腳步， 豈不窺察我的罪過嗎？
Men no du tel kvart stig eg tek og agtar vel på syndi mi;
17 我的過犯被你封在囊中， 也縫嚴了我的罪孽。
mi synd er læst i pungen inn, og på mi skuld du gøymer vel!
18 山崩變為無有； 磐石挪開原處。
Som fjellet fell og smuldrast burt, og berget frå sin stad vert flutt,
19 水流消磨石頭， 所流溢的洗去地上的塵土； 你也照樣滅絕人的指望。
Som vatnet holar steinen ut, og flaumen skolar moldi burt, so tek du ifrå mannen voni
20 你攻擊人常常得勝，使他去世； 你改變他的容貌，叫他往而不回。
og tyngjer honom ned for alltid. Han fer av stad; med åsyn rengd du sender honom burt frå deg.
21 他兒子得尊榮，他也不知道， 降為卑，他也不覺得。
Han veit’kje um hans born vert heidra; han merkar ikkje um dei armast;
22 但知身上疼痛， 心中悲哀。
Hans eigen kropp hans liding valdar, og sjæli græt for eigi sorg.»
