傳道書 1
1 在耶路撒冷作王、大衛的兒子、傳道者的言語。
Kata-kata dalam buku ini berasal dari Sang Pemikir, putra Daud, yang menggantikan Daud menjadi raja di Yerusalem.
2 傳道者說：虛空的虛空， 虛空的虛空，凡事都是虛空。
Sang Pemikir berkata: Semuanya sia-sia dan tidak berguna! Hidup itu percuma, semuanya tak ada artinya.
3 人一切的勞碌， 就是他在日光之下的勞碌，有甚麼益處呢？
Seumur hidup kita bekerja, memeras keringat. Tetapi, mana hasilnya yang dapat kita banggakan?
4 一代過去，一代又來， 地卻永遠長存。
Keturunan yang satu muncul dan keturunan yang lain lenyap, tetapi dunia tetap sama saja.
5 日頭出來，日頭落下， 急歸所出之地。
Matahari masih terbit dan masih pula terbenam. Dengan letih ia kembali ke tempatnya semula, lalu terbit lagi.
6 風往南颳，又向北轉， 不住地旋轉，而且返回轉行原道。
Angin bertiup ke selatan, lalu berhembus ke utara; ia berputar-putar, lalu kembali lagi.
7 江河都往海裏流，海卻不滿； 江河從何處流，仍歸還何處。
Semua sungai mengalir ke laut, tetapi laut tak kunjung penuh. Airnya kembali ke hulu sungai, lalu mulai mengalir lagi.
8 萬事令人厭煩， 人不能說盡。 眼看，看不飽； 耳聽，聽不足。
Segalanya membosankan dan kebosanan itu tidak terkatakan. Mata kita tidak kenyang-kenyang memandang; telinga kita tidak puas-puas mendengar.
9 已有的事後必再有； 已行的事後必再行。 日光之下並無新事。
Apa yang pernah terjadi, akan terjadi lagi. Apa yang pernah dilakukan, akan dilakukan lagi. Tidak ada sesuatu yang baru di dunia ini.
10 豈有一件事人能指着說這是新的？ 哪知，在我們以前的世代早已有了。
Ada orang yang berkata, "Lihatlah, ini baru!" Tetapi, itu sudah ada sebelum kita lahir.
11 已過的世代，無人記念； 將來的世代，後來的人也不記念。
Orang tak akan ingat kejadian di masa lalu. Begitu pun kejadian sekarang dan nanti, tidak akan dikenang oleh orang di masa mendatang.
12 我傳道者在耶路撒冷作過以色列的王。
Aku, Sang Pemikir, memerintah di Yerusalem sebagai raja atas Israel.
13 我專心用智慧尋求、查究天下所做的一切事，乃知上帝叫世人所經練的是極重的勞苦。
Aku bertekad untuk menyelidiki dan mempelajari dengan bijaksana segala yang terjadi di dunia ini. Nasib yang disediakan Allah bagi kita sungguh menyedihkan.
14 我見日光之下所做的一切事，都是虛空，都是捕風。
Aku telah melihat segala perbuatan orang di dunia ini. Percayalah, semuanya itu sia-sia, seperti usaha mengejar angin.
15 彎曲的，不能變直； 缺少的，不能足數。
Yang bengkok tak dapat diluruskan, dan yang tak ada tak dapat dihitung.
16 我心裏議論說：我得了大智慧，勝過我以前在耶路撒冷的眾人，而且我心中多經歷智慧和知識的事。
Pikirku, "Aku ini telah menjadi orang penting dan arif, jauh lebih arif daripada semua orang yang memerintah di Yerusalem sebelum aku. Aku mengumpulkan banyak pengetahuan dan ilmu."
17 我又專心察明智慧、狂妄，和愚昧，乃知這也是捕風。
Maka aku bertekad untuk mengetahui perbedaan antara pengetahuan dan kebodohan, antara kebijaksanaan dan kedunguan. Tetapi ternyata aku ini seperti mengejar angin saja.
18 因為多有智慧，就多有愁煩； 加增知識的，就加增憂傷。
Sebab semakin banyak hikmat kita, semakin banyak pula kecemasan kita. Semakin banyak pengetahuan kita, semakin banyak pula kesusahan kita.
