诗篇 66
1 一篇诗歌，交与伶长。 全地都当向 神欢呼！
Allur heimurinn gleðjist með Guði!
2 歌颂他名的荣耀！ 用赞美的言语将他的荣耀发明！
Lofið nafn hans, það er undursamlegt! Segið öllum frá máttarverkum hans!
3 当对 神说：你的作为何等可畏！ 因你的大能，仇敌要投降你。
Guð, hversu undursamleg eru verk þín! Máttur þinn er stórkostlegur! Ekki er að furða þótt óvinir þínir smjaðri fyrir þér.
4 全地要敬拜你，歌颂你， 要歌颂你的名。 (细拉)
Lofaður sért þú um víða veröld!
5 你们来看 神所行的， 他向世人所做之事是可畏的。
Komið og sjáið máttarverk Guðs! Mikil eru þau undur sem fólk hans fær að sjá og reyna.
6 他将海变成干地，众民步行过河； 我们在那里因他欢喜。
Hann opnaði þeim veg í gegnum hafið! Þar gengu þeir yfir þurrum fótum. Hvílík gleði og fögnuður ríkti þann dag!
7 他用权能治理万民，直到永远。 他的眼睛鉴察列邦； 悖逆的人不可自高。 (细拉)
Drottinn mun ríkja að eilífu vegna máttar síns. Hann virðir vandlega fyrir sér mennina. Engir uppreisnarmenn þora að láta á sér bæra.
8 万民哪，你们当称颂我们的 神， 使人得听赞美他的声音。
Sérhver maður lofi Drottin og vegsami nafn hans.
9 他使我们的性命存活， 也不叫我们的脚摇动。
Hann gaf okkur lífið og hann verndar frá hrösun.
10 神啊，你曾试验我们， 熬炼我们，如熬炼银子一样。
Þú, ó Guð, hreinsaðir okkur í eldi eins og silfur er hreinsað.
11 你使我们进入网罗， 把重担放在我们的身上。
Þú hefur fjötrað okkur og lokað inni og lagt á okkur byrðar.
12 你使人坐车轧我们的头； 我们经过水火， 你却使我们到丰富之地。
Þú lést hersveitir troða okkur fótum og við urðum að fara gegnum eld og vatn, en að lokum leiddir þú okkur út og inn í yndislegt land.
13 我要用燔祭进你的殿， 向你还我的愿，
Nú kem ég í helgidóm þinn, fórna og efni þannig heit mitt.
14 就是在急难时我嘴唇所发的、 口中所许的。
Manstu, þegar ég var í nauðum staddur, þá gaf ég þér heit?
15 我要把肥牛作燔祭， 将公羊的香祭献给你， 又把公牛和山羊献上。 (细拉)
Nú ber ég fram fórn mína: Hrúta, naut og kiðling. Megi reykurinn af fórnum þessum stíga upp til þín.
16 凡敬畏 神的人，你们都来听！ 我要述说他为我所行的事。
Komið og hlustið, þið sem óttist Drottin, og ég skal segja ykkur hvað hann hefur gert fyrir mig!:
17 我曾用口求告他； 我的舌头也称他为高。
Ég hrópaði til hans um hjálp, – og víst bjó lofgjörðin undir!
18 我若心里注重罪孽， 主必不听。
En fyrst játaði ég synd mína, annars hefði ég ekki fengið svar.
19 但 神实在听见了； 他侧耳听了我祷告的声音。
En hann heyrði bæn mína og hlustaði, gaf gaum að því sem ég sagði.
20 神是应当称颂的！ 他并没有推却我的祷告， 也没有叫他的慈爱离开我。
Lof sé Guði! Hann vísaði ekki bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.
