诗篇 63
1 大卫在犹大旷野的时候，作了这诗。 神啊，你是我的 神， 我要切切地寻求你， 在干旱疲乏无水之地，我渴想你； 我的心切慕你。
Oh Dios, ikaw mao ang akong Dios; mangita ako kanimo sa dakung kakugi: Ang akong kalag giuhaw tungod kanimo, ang akong unod gihidlaw tungod kanimo, Sa usa ka yuta nga mamala ug malaay, diin walay tubig.
2 我在圣所中曾如此瞻仰你， 为要见你的能力和你的荣耀。
Mao nga gipangita ko ikaw sa balaang puloy-anan, Aron sa pagtan-aw sa imong gahum ug sa imong himaya.
3 因你的慈爱比生命更好， 我的嘴唇要颂赞你。
Tungod kay ang imong mahigugmaong-kalolot labi pang maayo kay sa kinabuhi, Ang akong mga ngabil magadayeg kanimo.
4 我还活的时候要这样称颂你； 我要奉你的名举手。
Sa ingon niini dayegon ko ikaw samtang buhi pa ako: Sa imong ngalan magabayaw ako sa akong mga kamot.
5 我在床上记念你， 在夜更的时候思想你； 我的心就像饱足了骨髓肥油， 我也要以欢乐的嘴唇赞美你。
Ang akong kalag mabusog nga maingon sa utok ug sa tambok; Ug ang akong baba magadayeg kanimo uban ang mga ngabil nga malipayon;
Sa diha nga mahanumdum ako kanimo sa akong higdaanan, Ug sa magapalandong kanimo sa mga pagtukaw sa kagabhion.
7 因为你曾帮助我， 我就在你翅膀的荫下欢呼。
Kay ikaw mao ang akong katabang, Ug diha sa landong sa imong mga pako magakalipay ako.
8 我心紧紧地跟随你； 你的右手扶持我。
Ang akong kalag sa hugot magasunod gayud kanimo. Ang imong toong kamot nagasapnay kanako.
9 但那些寻索要灭我命的人 必往地底下去；
Apan kadtong nanagpangita sa akong kalag, sa paglaglag niini, Mangadto sa mga ubos nga dapit sa yuta.
10 他们必被刀剑所杀， 被野狗所吃。
Igatugyan (sila) ngadto sa gahum sa espada: (Sila) mangahimong usa ka bahin alang sa mga irong ihalas.
11 但是王必因 神欢喜。 凡指着他发誓的必要夸口， 因为说谎之人的口必被塞住。
Apan ang hari magakalipay diha sa Dios: Ang tagsatagsa nga nagapanumpa pinaagi kaniya, magahimaya; Kay ang baba sa mga nanagsulti sa kabakakan pagatak-umon.
