诗篇 63
1 大卫在犹大旷野的时候，作了这诗。 神啊，你是我的 神， 我要切切地寻求你， 在干旱疲乏无水之地，我渴想你； 我的心切慕你。
Ang salmo ni David, sa dihang atua siya sa kamingawan sa Juda. Dios, ikaw ang akong Dios! Gipangita ko ikaw pag-ayo, giuhaw ang akong kalag kanimo, ug ang akong unod nangandoy kanimo, diha sa usa ka uga ug malang yuta diin wala gayoy tubig.
2 我在圣所中曾如此瞻仰你， 为要见你的能力和你的荣耀。
Busa nangita ako kanimo diha sa imong balaang katawhan aron makita ang imong gahom ug ang imong himaya.
3 因你的慈爱比生命更好， 我的嘴唇要颂赞你。
Tungod kay ang imong pagkamatinud-anon sa kasabotan mas maayo pa kaysa kinabuhi, magadayeg ang akong mga ngabil kanimo.
4 我还活的时候要这样称颂你； 我要奉你的名举手。
Busa dayegon ko ikaw samtang ako buhi pa; ibayaw ko ang akong mga kamot diha sa imong ngalan.
5 我在床上记念你， 在夜更的时候思想你； 我的心就像饱足了骨髓肥油， 我也要以欢乐的嘴唇赞美你。
Sama kini ingon nga nagkaon ako sa unod nga anaa sa bukog ug sa tambok; pinaagi sa malipayong ngabil dayegon ko ikaw sa akong baba,
sa dihang maghunahuna ako kanimo sa akong higdaanan ug mamalandong ako kanimo sa takna sa kagabhion.
7 因为你曾帮助我， 我就在你翅膀的荫下欢呼。
Kay ikaw nagatabang kanako ug nagmaya ako sa landong sa imong mga pako.
8 我心紧紧地跟随你； 你的右手扶持我。
Migunit ako kanimo; ang imong tuong kamot nag-agak kanako.
9 但那些寻索要灭我命的人 必往地底下去；
Apan kadtong naninguha sa paglaglag sa akong kinabuhi mahiadto sa kinahiladmang bahin sa yuta;
10 他们必被刀剑所杀， 被野狗所吃。
itugyan (sila) ngadto sa mga kamot nga migamit ug espada, ug mahimo silang pagkaon sa mga lobo.
11 但是王必因 神欢喜。 凡指着他发誓的必要夸口， 因为说谎之人的口必被塞住。
Apan magmaya ang hari diha sa Dios; tanan nga nanumpa kaniya mapasigarbohon kaniya, apan ang baba niadtong nagapamakak pahilumon.
