诗篇 57
1 大卫逃避扫罗，藏在洞里。那时，他作这金诗，交与伶长。调用休要毁坏。 神啊，求你怜悯我，怜悯我！ 因为我的心投靠你。 我要投靠在你翅膀的荫下， 等到灾害过去。
Malooy ka kanako, Oh Dios, malooy ka kanako; Kay ang akong kalag midangup diha kanimo: Oo, sa landong sa imong mga pako modangup ako, Hangtud nga kining mga kagulanan managpangagi.
2 我要求告至高的 神， 就是为我成全诸事的 神。
Magatu-aw ako sa Dios nga Hataas Uyamut, Sa Dios nga nagabuhat sa tanang mga butang alang kanako.
3 那要吞我的人辱骂我的时候， 神从天上必施恩救我， 也必向我发出慈爱和诚实。
Siya magapadala gikan sa langit, ug magaluwas kanako, Sa diha nga ang buot motukob kanako magabiay-biay; (Selah) Ang Dios magapadala sa iyang mahigugmaong-kalolot ug sa iyang kamatuoran.
4 我的性命在狮子中间； 我躺卧在性如烈火的世人当中。 他们的牙齿是枪、箭； 他们的舌头是快刀。
Ang akong kalag ania sa taliwala sa mga leon; Nagahigda ako sa taliwala kanila nga mga gisugniban sa kalayo, Bisan sa mga anak sa tawo kang kansang mga ngipon maoy mga bangkaw ug mga udyong, Ug ang ilang dila maoy usa ka mahait nga espada.
5 神啊，愿你崇高过于诸天！ 愿你的荣耀高过全地！
Igatuboy ka, Oh Dios, ibabaw sa mga langit; Sa ibabaw sa tibook nga yuta ibutang ang imong himaya.
6 他们为我的脚设下网罗，压制我的心； 他们在我面前挖了坑，自己反掉在其中。 (细拉)
Nanag-andam (sila) ug pukot alang sa akong mga lakang; Gipaumod ang akong kalag: Nanagkalot (sila) ug usa ka gahong sa atubangan ko; Sa kinataliwad-an niana, nangahulog (sila) sa ilang kaugalingon. (Selah)
7 神啊，我心坚定，我心坚定； 我要唱诗，我要歌颂！
Malig-on na ang akong kasing-kasing, Oh Dios, malig-on na ang akong kasingkasing: Magaawit ako, oo, magaawit ako ug mga pagdayeg.
8 我的灵啊，你当醒起！ 琴瑟啊，你们当醒起！ 我自己要极早醒起！
Pagmata, Oh himaya ko; pagmata, salterio ug alpa: Ako sa akong kaugalingon magamata gayud sayo sa kabuntagon.
9 主啊，我要在万民中称谢你， 在列邦中歌颂你！
Magahatag ako ug mga pasalamat kanimo, Oh Ginoo, taliwala sa mga katawohan: Magaawit ako ug mga pagdayeg kanimo sa taliwala sa mga nasud.
10 因为，你的慈爱高及诸天； 你的诚实达到穹苍。
Kay ang imong mahigugmaong-kalolot daku ngadto sa mga langit, Ug ang imong kamatuoran hangtud sa mga langit.
11 神啊，愿你崇高过于诸天！ 愿你的荣耀高过全地！
Igatuboy ka, Oh Dios, sa ibabaw sa mga langit; Sa ibabaw sa tibook nga yuta ibutang ang imong himaya.
