诗篇 44
1 可拉后裔的训诲诗，交与伶长。 神啊，你在古时， 我们列祖的日子所行的事， 我们亲耳听见了； 我们的列祖也给我们述说过。
Narinig ng aming mga tainga, O Diyos, ang sinabi ng aming mga ninuno sa amin tungkol sa ginawa mo sa kanilang mga araw, noong unang panahon.
2 你曾用手赶出外邦人， 却栽培了我们列祖； 你苦待列邦， 却叫我们列祖发达。
Pinalayas mo ang mga bansa gamit ang iyong kamay, pero itinanim mo ang aming bayan; pinahirapan mo ang mga tao, pero ikinalat mo ang aming bayan sa buong lupain.
3 因为他们不是靠自己的刀剑得地土， 也不是靠自己的膀臂得胜， 乃是靠你的右手、你的膀臂， 和你脸上的亮光， 因为你喜悦他们。
Dahil hindi nila nakuha ang lupain para maging ari-arian nila sa pamamagitan ng sarili nilang espada; ni ang kanilang sandata ang nagligtas sa kanila; kundi ang iyong kanang kamay, ang iyong bisig at ang ningning ng iyong mukha, dahil sinang-ayunan mo (sila)
4 神啊，你是我的王； 求你出令使雅各得胜。
O Diyos, ikaw ang aking hari; pamahalaan mo ang tagumpay para kay Jacob.
5 我们靠你要推倒我们的敌人， 靠你的名要践踏那起来攻击我们的人。
Sa pamamagitan mo, ibabagsak namin ang aming mga kalaban; sa pamamagitan ng iyong pangalan, tatapakan namin silang mga tumitindig laban sa amin.
6 因为，我必不靠我的弓； 我的刀也不能使我得胜。
Dahil hindi ako nagtitiwala sa aking pana, ni sa aking espada na ililigtas ako.
7 惟你救了我们脱离敌人， 使恨我们的人羞愧。
Pero iniligtas mo kami mula sa aming mga kalaban at inilagay sa kahihiyan ang mga napopoot sa amin.
8 我们终日因 神夸耀， 还要永远称谢你的名。 (细拉)
Ang Diyos ang aming ipinagmamalaki buong araw, at magpapasalamat kami sa iyong pangalan magpakailanman. (Selah)
9 但如今你丢弃了我们，使我们受辱， 不和我们的军兵同去。
Pero ngayon, kami ay iyong itinapon, at dinala kami sa kahihiyan, at hindi mo na sinasamahan ang aming mga hukbo.
10 你使我们向敌人转身退后； 那恨我们的人任意抢夺。
Pinaatras mo kami mula sa aming kalaban; at ang mga napopoot sa amin ay kinamkam ang yaman para sa kanilang mga sarili.
11 你使我们当作快要被吃的羊， 把我们分散在列邦中。
Ginawa mo kaming tulad ng tupa na nakalaan para kainin at ikinalat kami sa mga bansa.
12 你卖了你的子民也不赚利， 所得的价值并不加添你的资财。
Ipinagbili mo ang iyong bayan para sa wala; hindi mo napalago ang iyong kayamanan sa paggawa nito.
13 你使我们受邻国的羞辱， 被四围的人嗤笑讥刺。
Ginagawa mo kaming katawa-tawa sa aming mga kapwa, hinamak at kinutya kami ng mga taong nakapaligid sa amin.
14 你使我们在列邦中作了笑谈， 使众民向我们摇头。
Ginagawa mo kaming isang panlalait sa kalagitnaan ng mga bansa, isang pag-iiling sa kalagitnaan ng mga tao.
15 我的凌辱终日在我面前， 我脸上的羞愧将我遮蔽，
Buong araw nasa harapan ko ang aking kasiraan, at nabalot ng kahihiyan ang aking mukha
16 都因那辱骂毁谤人的声音， 又因仇敌和报仇人的缘故。
dahil sa tinig niyang nanlalait at nanghahamak, dahil sa kaaway at naghihiganti.
17 这都临到我们身上， 我们却没有忘记你， 也没有违背你的约。
Lahat ng ito ay dumating sa amin, pero hindi ka namin kinalimutan o pinakitunguhan ng mali ang iyong tipan.
18 我们的心没有退后； 我们的脚也没有偏离你的路。
Hindi tumalikod ang aming mga puso; hindi lumayo ang aming mga hakbang mula sa iyong daan.
19 你在野狗之处压伤我们， 用死荫遮蔽我们。
Pero lubha mo pa rin kaming pinahirapan sa lugar ng mga aso at binalot kami ng anino ng kamatayan.
20 倘若我们忘了 神的名， 或向别神举手，
Kung nakalimot kami sa pangalan ng aming Diyos o nag-unat ng aming mga kamay sa hindi kilalang diyos,
21 神岂不鉴察这事吗？ 因为他晓得人心里的隐秘。
hindi kaya ito sisiyasatin ng Diyos? Dahil nalalaman niya ang mga lihim ng puso.
22 我们为你的缘故终日被杀； 人看我们如将宰的羊。
Sa katunayan, para sa iyong kapakanan, kami ay pinapatay buong araw; itinuring kaming mga tupa para katayin.
23 主啊，求你睡醒，为何尽睡呢？ 求你兴起，不要永远丢弃我们！
Gumising ka, bakit ka natutulog, Panginoon?
24 你为何掩面， 不顾我们所遭的苦难和所受的欺压？
Tumindig ka, huwag mo kaming ilayo ng tuluyan. Bakit mo tinatago ang iyong mukha at kinakalimutan ang aming paghihirap at kaapihan?
25 我们的性命伏于尘土； 我们的肚腹紧贴地面。
Dahil natunaw kami sa alabok; ang aming mga katawan ay kumakapit sa lupa.
26 求你起来帮助我们！ 凭你的慈爱救赎我们！
Bumangon ka para sa aming tulong at tubusin kami alang-alang sa iyong katapatan sa tipan.
