诗篇 2

1 外邦为什么争闹？ 万民为什么谋算虚妄的事？

Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?

2 世上的君王一齐起来， 臣宰一同商议， 要敌挡耶和华并他的受膏者，

Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —

3 说：我们要挣开他们的捆绑， 脱去他们的绳索。

«Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.

4 那坐在天上的必发笑； 主必嗤笑他们。

Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;

5 那时，他要在怒中责备他们， 在烈怒中惊吓他们，

Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —

6 说：我已经立我的君 在锡安—我的圣山上了。

«Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».

7 受膏者说：我要传圣旨。 耶和华曾对我说：你是我的儿子， 我今日生你。

«Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;

8 你求我，我就将列国赐你为基业， 将地极赐你为田产。

Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;

9 你必用铁杖打破他们； 你必将他们如同窑匠的瓦器摔碎。

Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».

10 现在，你们君王应当省悟！ 你们世上的审判官该受管教！

Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;

11 当存畏惧事奉耶和华， 又当存战兢而快乐。

Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!

12 当以嘴亲子，恐怕他发怒， 你们便在道中灭亡， 因为他的怒气快要发作。 凡投靠他的，都是有福的。

Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!