诗篇 2

1 外邦为什么争闹？ 万民为什么谋算虚妄的事？

چرا قومها شورش می‌کنند؟ چرا ملتها بی‌جهت توطئه می‌چینند؟

2 世上的君王一齐起来， 臣宰一同商议， 要敌挡耶和华并他的受膏者，

پادشاهان جهان صف‌آرایی کرده‌اند و رهبران ممالک با هم مشورت می‌کنند بر ضد خداوند و مسیح او.

3 说：我们要挣开他们的捆绑， 脱去他们的绳索。

آنها می‌گویند: «بیایید زنجیرها را پاره کنیم و خود را از قید اسارت آزاد سازیم!»

4 那坐在天上的必发笑； 主必嗤笑他们。

اما خداوند که بر تخت خود در آسمان نشسته، به نقشه‌های آنان می‌خندد.

5 那时，他要在怒中责备他们， 在烈怒中惊吓他们，

سپس با خشم و غضب آنان را توبیخ می‌کند و به وحشت می‌اندازد.

6 说：我已经立我的君 在锡安—我的圣山上了。

خداوند می‌فرماید: «من پادشاه خود را در اورشلیم، بر کوه مقدّس خود، بر تخت سلطنت نشانده‌ام!»

7 受膏者说：我要传圣旨。 耶和华曾对我说：你是我的儿子， 我今日生你。

پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام خواهم کرد. او به من فرموده است:”تو پسر من هستی؛ امروز من پدر تو شده‌ام.

8 你求我，我就将列国赐你为基业， 将地极赐你为田产。

از من درخواست کن و من همهٔ قومها را به عنوان میراث به تو خواهم بخشید و سراسر دنیا را ملک تو خواهم ساخت.

9 你必用铁杖打破他们； 你必将他们如同窑匠的瓦器摔碎。

تو با عصای آهنین بر آنها حکومت خواهی کرد و آنها را مانند ظروف گلی خرد خواهی نمود.“»

10 现在，你们君王应当省悟！ 你们世上的审判官该受管教！

بنابراین، ای پادشاهان، گوش دهید و ای رهبران جهان توجه نمایید!

11 当存畏惧事奉耶和华， 又当存战兢而快乐。

با ترس و احترام خداوند را عبادت کنید؛

12 当以嘴亲子，恐怕他发怒， 你们便在道中灭亡， 因为他的怒气快要发作。 凡投靠他的，都是有福的。

پیش از اینکه پسرش خشمگین شود و شما را نابود کند، به پاهایش بیفتید و آنها را بوسه زنید، زیرا خشم او ممکن است هر لحظه افروخته شود. خوشا به حال همهٔ کسانی که به او پناه می‌برند.