诗篇 2

1 外邦为什么争闹？ 万民为什么谋算虚妄的事？

۱ چرا امت‌ها شورش نموده‌اند و طوائف در باطل تفکر می‌کنند؟

2 世上的君王一齐起来， 臣宰一同商议， 要敌挡耶和华并他的受膏者，

۲ پادشاهان زمین برمی خیزند و سروران با هم مشورت نموده‌اند، به ضد خداوند و به ضد مسیح او؛

3 说：我们要挣开他们的捆绑， 脱去他们的绳索。

۳ که بندهای ایشان را بگسلیم و زنجیرهای ایشان را از خودبیندازیم.

4 那坐在天上的必发笑； 主必嗤笑他们。

۴ او که بر آسمانها نشسته است می خندد. خداوند بر ایشان استهزا می‌کند.

5 那时，他要在怒中责备他们， 在烈怒中惊吓他们，

۵ آنگاه در خشم خود بدیشان تکلم خواهد کرد وبه غضب خویش ایشان را آشفته خواهد ساخت.

6 说：我已经立我的君 在锡安—我的圣山上了。

۶ «و من پادشاه خود را نصب کرده‌ام، بر کوه مقدس خود صهیون.»

7 受膏者说：我要传圣旨。 耶和华曾对我说：你是我的儿子， 我今日生你。

۷ فرمان را اعلام می‌کنم: خداوند به من گفته است: «تو پسر من هستی امروزتو را تولید کردم.

8 你求我，我就将列国赐你为基业， 将地极赐你为田产。

۸ از من درخواست کن و امت هارا به میراث تو خواهم داد. و اقصای زمین را ملک تو خواهم گردانید.

9 你必用铁杖打破他们； 你必将他们如同窑匠的瓦器摔碎。

۹ ایشان را به عصای آهنین خواهی شکست؛ مثل کوزه کوزه‌گر آنها را خردخواهی نمود.»

10 现在，你们君王应当省悟！ 你们世上的审判官该受管教！

۱۰ و الان‌ای پادشاهان تعقل نمایید! ای داوران جهان متنبه گردید!

11 当存畏惧事奉耶和华， 又当存战兢而快乐。

۱۱ خداوند را با ترس عبادت کنید و با لرز شادی نمایید!

12 当以嘴亲子，恐怕他发怒， 你们便在道中灭亡， 因为他的怒气快要发作。 凡投靠他的，都是有福的。

۱۲ پسر راببوسید مبادا غضبناک شود، و از طریق هلاک شوید، زیرا غضب او به اندکی افروخته می‌شود. خوشابحال همه آنانی که بر او توکل دارند.