诗篇 2

1 外邦为什么争闹？ 万民为什么谋算虚妄的事？

Hvílík heimska að þjóðirnar skuli ráðast gegn Drottni! Furðulegt að menn láti sér detta í hug að þeir séu vitrari en Guð!

2 世上的君王一齐起来， 臣宰一同商议， 要敌挡耶和华并他的受膏者，

Leiðtogar heimsins hittast og ráðgera samsæri gegn Drottni og Kristi konungi.

3 说：我们要挣开他们的捆绑， 脱去他们的绳索。

„Komum, “segja þeir, „og vörpum af okkur oki hans. Slítum okkur lausa frá Guði!“

4 那坐在天上的必发笑； 主必嗤笑他们。

En á himnum hlær Guð að slíkum mönnum! Honum er skemmt með þeirra fánýtu ráðagerðum.

5 那时，他要在怒中责备他们， 在烈怒中惊吓他们，

Hann ávítar þá í reiði sinni og skýtur þeim skelk í bringu. Drottinn lýsir yfir:

6 说：我已经立我的君 在锡安—我的圣山上了。

„Þennan konung hef ég útvalið og krýnt í Jerúsalem, minni helgu borg“. Hans útvaldi svarar:

7 受膏者说：我要传圣旨。 耶和华曾对我说：你是我的儿子， 我今日生你。

„Ég mun kunngera áform Guðs, því að Drottinn sagði við mig: „Þú ert sonur minn. Í dag verður þú krýndur. Í dag geri ég þig dýrlegan“.“

8 你求我，我就将列国赐你为基业， 将地极赐你为田产。

„Bið þú mig og ég mun leggja undir þig öll ríki heimsins.

9 你必用铁杖打破他们； 你必将他们如同窑匠的瓦器摔碎。

Stjórnaðu þeim með harðri hendi og mölvaðu þau eins og leirkrukku!“

10 现在，你们君王应当省悟！ 你们世上的审判官该受管教！

Þið, konungar jarðarinnar! Hlustið meðan tími er til!

11 当存畏惧事奉耶和华， 又当存战兢而快乐。

Þjónið Drottni með óttablandinni lotningu og fagnið með auðmýkt.

12 当以嘴亲子，恐怕他发怒， 你们便在道中灭亡， 因为他的怒气快要发作。 凡投靠他的，都是有福的。

Fallið á kné fyrir syni hans og kyssið fætur hans svo að hann reiðist ekki og tortími ykkur! Gætið ykkar, því að senn mun blossa reiði hans. En munið þetta: Sæll er hver sá sem leitar ásjár hjá honum.