诗篇 2

1 外邦为什么争闹？ 万民为什么谋算虚妄的事？

Me ya sa ƙasashe suke haɗa baki mutane kuma suke ƙulla shawarwarin banza?

2 世上的君王一齐起来， 臣宰一同商议， 要敌挡耶和华并他的受膏者，

Sarakunan duniya sun ɗauki matsayi masu mulki sun taru gaba ɗaya suna gāba da Ubangiji da kuma Shafaffensa.

3 说：我们要挣开他们的捆绑， 脱去他们的绳索。

Suna cewa, “Bari mu tsittsinke sarƙoƙinsu, mu kuma’yantar da kamammu daga kangin bautar Allah.”

4 那坐在天上的必发笑； 主必嗤笑他们。

Mai zama a kursiyi a sama yana dariya; Ubangiji yana musu ba’a.

5 那时，他要在怒中责备他们， 在烈怒中惊吓他们，

Sa’an nan ya tsawata musu cikin fushinsa ya kuma razanar da su cikin hasalarsa, yana cewa,

6 说：我已经立我的君 在锡安—我的圣山上了。

“Na kafa Sarkina a kan kursiyi a kan Sihiyona, dutsena mai tsarki.”

7 受膏者说：我要传圣旨。 耶和华曾对我说：你是我的儿子， 我今日生你。

Sarki ya yi shelar umarnin Ubangiji. Ubangiji ya ce mini, “Kai Ɗana ne; yau na zama Mahaifinka.

8 你求我，我就将列国赐你为基业， 将地极赐你为田产。

Ka tambaye ni zan kuwa sa al’ummai su zama gādonka, iyakokin duniya su zama mallakarka.

9 你必用铁杖打破他们； 你必将他们如同窑匠的瓦器摔碎。

Za ka yi mulkinsu da sandan ƙarfe; za ka farfashe su kucu-kucu kamar tukunyar laka.”

10 现在，你们君王应当省悟！ 你们世上的审判官该受管教！

Saboda haka, ku sarakuna, ku yi wayo; ku shiga hankalinku, ku masu mulkin duniya.

11 当存畏惧事奉耶和华， 又当存战兢而快乐。

Ku bauta wa Ubangiji da tsoro ku kuma yi farin ciki kuna rawar jiki.

12 当以嘴亲子，恐怕他发怒， 你们便在道中灭亡， 因为他的怒气快要发作。 凡投靠他的，都是有福的。

Ku sumbaci Ɗan, don kada yă yi fushi ku hallaka a abubuwan da kuke yi, gama fushinsa zai iya kuna farat ɗaya. Masu farin ciki ne dukan waɗanda suke neman mafaka daga gare shi.