诗篇 144

1 大卫的诗。 耶和华—我的磐石是应当称颂的！ 他教导我的手争战， 教导我的指头打仗。

مزمور داوود. سپاس بر خداوند که تکیه‌گاه من است و در میدان جنگ به من قوت و مهارت می‌بخشد.

2 他是我慈爱的主，我的山寨， 我的高台，我的救主， 我的盾牌，是我所投靠的； 他使我的百姓服在我以下。

او همیشه با من مهربان بوده است. او سپر و قلعهٔ پناهگاه من است و مرا نجات می‌بخشد. بر او توکل دارم، زیرا قوم مرا زیر فرمان من نگه می‌دارد.

3 耶和华啊，人算什么，你竟认识他！ 世人算什么，你竟顾念他！

ای خداوند، انسان چیست که به او توجه نمایی؟ بنی‌آدم چه ارزشی دارد که به فکر او باشی؟

4 人好像一口气； 他的年日如同影儿快快过去。

عمر او دمی بیش نیست؛ روزهای زندگی‌اش همچون سایه می‌گذرد.

5 耶和华啊，求你使天下垂，亲自降临， 摸山，山就冒烟。

ای خداوند، آسمان را بشکاف و فرود بیا! کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.

6 求你发出闪电，使他们四散， 射出你的箭，使他们扰乱。

رعد و برق بفرست و دشمنانت را پراکنده ساز؛ تیرهایت را پرتاب کن و آنها را از پای درآور!

7 求你从上伸手救拔我， 救我出离大水， 救我脱离外邦人的手。

دستت را از آسمان دراز کن و مرا نجات ده، مرا از میان آبهای عمیق نجات ده، از دست اجنبیان نجات ده.

8 他们的口说谎话； 他们的右手起假誓。

دهان آنها پر از دروغ است؛ قسم می‌خورند که حقیقت را خواهند گفت، اما دروغ می‌گویند.

9 神啊，我要向你唱新歌， 用十弦瑟向你歌颂。

ای خدا، تو را سرودی تازه می‌سرایم! سرودم را با نغمهٔ بربطِ دَه‌تار برای تو می‌سرایم!

10 你是那拯救君王的； 你是那救仆人大卫脱离害命之刀的。

تو پادشاهان را نجات می‌دهی و خدمتگزارت داوود را از دم شمشیر می‌رهانی!

11 求你救拔我， 救我脱离外邦人的手。 他们的口说谎话； 他们的右手起假誓。

مرا از دست دشمن ظالم برهان؛ مرا از چنگ این بیگانگانی که سخنانشان سراسر دروغ است نجات ده!

12 我们的儿子从幼年好像树栽子长大； 我们的女儿如同殿角石， 是按建宫的样式凿成的。

باشد که پسران ما رشد کرده، همچون درختان تنومند و قدبلند شوند و دختران ما مانند پیکرهای سنگی خوش‌تراشِ قصر پادشاه گردند!

13 我们的仓盈满，能出各样的粮食； 我们的羊在田间孳生千万。

باشد که انبارهای ما از انواع محصولات پر شود و گوسفندانمان در صحراها هزاران هزار بره بزایند!

14 我们的牛驮着满驮， 没有人闯进来抢夺， 也没有人出去争战； 我们的街市上也没有哭号的声音。

باشد که گاوانمان باردار شده، بدون زحمت بزایند! باشد که در کوچه‌هایمان صدای آه و ناله نباشد!

15 遇见这光景的百姓便为有福！ 有耶和华为他们的 神，这百姓便为有福！

خوشا به حال قومی که چنین وضعی دارند و یهوه خدای ایشان است!