诗篇 137

1 我们曾在巴比伦的河边坐下， 一追想锡安就哭了。

Sa tabi ng mga ilog ng Babilonia, doo'y nangaupo tayo, oo, nagiyak tayo, nang ating maalaala ang Sion.

2 我们把琴挂在那里的柳树上；

Sa mga punong sauce sa gitna niyaon ating ibinitin ang ating mga alpa.

3 因为在那里，掳掠我们的要我们唱歌， 抢夺我们的要我们作乐，说： 给我们唱一首锡安歌吧！

Sapagka't doo'y silang nagsibihag sa atin ay nagsihiling sa atin ng mga awit, at silang magpapahamak sa atin ay nagsihiling sa atin ng kasayahan, na nangagsasabi: Awitin ninyo sa amin ang sa mga awit ng Sion.

4 我们怎能在外邦唱耶和华的歌呢？

Paanong aawitin namin ang awit sa Panginoon sa ibang lupain?

5 耶路撒冷啊，我若忘记你， 情愿我的右手忘记技巧！

Kung kalimutan kita, Oh Jerusalem, kalimutan nawa ng aking kanan ang kaniyang kasanayan.

6 我若不记念你， 若不看耶路撒冷过于我所最喜乐的， 情愿我的舌头贴于上膛！

Dumikit nawa ang aking dila sa ngalangala ng aking bibig, kung hindi kita alalahanin; kung hindi ko piliin ang Jerusalem ng higit sa aking pinakapangulong kagalakan.

7 耶路撒冷遭难的日子， 以东人说：拆毁！拆毁！ 直拆到根基！ 耶和华啊，求你记念这仇！

Alalahanin mo Oh Panginoon, laban sa mga anak ni Edom ang kaarawan ng Jerusalem; na nagsabi, Sirain, sirain, pati ng patibayan niyaon.

8 将要被灭的巴比伦城啊， 报复你像你待我们的，那人便为有福！

Oh anak na babae ng Babilonia, na sira; magiging mapalad siya, na gumaganti sa iyo na gaya ng iyong ginawa sa amin.

9 拿你的婴孩摔在磐石上的， 那人便为有福！

Magiging mapalad siya, na kukuha at maghahagis sa iyong mga bata sa malaking bato.