诗篇 137

1 我们曾在巴比伦的河边坐下， 一追想锡安就哭了。

Kando ya mito ya Babeli tuliketi, tukaomboleza tulipokumbuka Sayuni.

2 我们把琴挂在那里的柳树上；

Kwenye miti ya huko tulitundika vinubi vyetu,

3 因为在那里，掳掠我们的要我们唱歌， 抢夺我们的要我们作乐，说： 给我们唱一首锡安歌吧！

kwa maana huko hao waliotuteka walitaka tuwaimbie nyimbo, watesi wetu walidai nyimbo za furaha; walisema, “Tuimbieni wimbo mmoja kati ya nyimbo za Sayuni!”

4 我们怎能在外邦唱耶和华的歌呢？

Tutaimbaje nyimbo za Bwana, tukiwa nchi ya kigeni?

5 耶路撒冷啊，我若忘记你， 情愿我的右手忘记技巧！

Nikikusahau wewe, ee Yerusalemu, basi mkono wangu wa kuume na usahau ujuzi wake.

6 我若不记念你， 若不看耶路撒冷过于我所最喜乐的， 情愿我的舌头贴于上膛！

Ulimi wangu ushikamane na kaakaa la kinywa changu kama sitakukumbuka wewe, kama nisipokufikiri Yerusalemu kuwa furaha yangu kubwa.

7 耶路撒冷遭难的日子， 以东人说：拆毁！拆毁！ 直拆到根基！ 耶和华啊，求你记念这仇！

Kumbuka, Ee Bwana, walichokifanya Waedomu, siku ile Yerusalemu ilipoanguka. Walisema, “Bomoa, Bomoa mpaka kwenye misingi yake!”

8 将要被灭的巴比伦城啊， 报复你像你待我们的，那人便为有福！

Ee binti Babeli, uliyehukumiwa kuangamizwa, heri yeye atakayekulipiza wewe kwa yale uliyotutenda sisi:

9 拿你的婴孩摔在磐石上的， 那人便为有福！

yeye ambaye atawakamata watoto wako wachanga na kuwaponda juu ya miamba.