诗篇 137

1 我们曾在巴比伦的河边坐下， 一追想锡安就哭了。

Di tepi sungai-sungai Babel kami duduk dan menangis bila teringat Sion.

2 我们把琴挂在那里的柳树上；

Pada pohon-pohon gandarusa di negeri itu kami gantungkan kecapi kami.

3 因为在那里，掳掠我们的要我们唱歌， 抢夺我们的要我们作乐，说： 给我们唱一首锡安歌吧！

Orang-orang yang menawan kami menyuruh kami menyanyi untuk mereka. Orang-orang yang menindas kami menyuruh kami menyanyikan lagu-lagu gembira, "Nyanyikanlah bagi kami lagu-lagu dari Sion!"

4 我们怎能在外邦唱耶和华的歌呢？

Mungkinkah di negeri asing kami menyanyi bagi TUHAN?

5 耶路撒冷啊，我若忘记你， 情愿我的右手忘记技巧！

Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau, Yerusalem!

6 我若不记念你， 若不看耶路撒冷过于我所最喜乐的， 情愿我的舌头贴于上膛！

Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau dan tidak menjadikan engkau kesukaanku!

7 耶路撒冷遭难的日子， 以东人说：拆毁！拆毁！ 直拆到根基！ 耶和华啊，求你记念这仇！

Ya TUHAN, ingatlah perbuatan orang Edom pada waktu Yerusalem dimusnahkan. Mereka berkata, "Robohkanlah, robohkanlah sampai ke dasar-dasarnya!"

8 将要被灭的巴比伦城啊， 报复你像你待我们的，那人便为有福！

Hai Babel, engkau akan dibinasakan! Berbahagialah orang yang membalas kepadamu kejahatan yang kaulakukan terhadap kami.

9 拿你的婴孩摔在磐石上的， 那人便为有福！

Berbahagialah orang yang mengambil bayi-bayimu dan mencampakkannya ke bukit batu!