< 诗篇 112 >
1 你们要赞美耶和华! 敬畏耶和华,甚喜爱他命令的, 这人便为有福!
Yabi Ubangiji. Mai albarka ne mutumin da yake tsoron Ubangiji, wanda yakan sami farin ciki mai girma a umarnansa.
’Ya’yansa za su zama manya a ƙasar; tsaran masu aikata gaskiya za su sami albarka.
Wadata da arziki suna a cikin gidansa, adalcinsa zai dawwama har abada.
4 正直人在黑暗中,有光向他发现; 他有恩惠,有怜悯,有公义。
Ko a cikin duhu haske kan haskaka wa mai aikata gaskiya, mai alheri mai tausayi da kuma mai adalci.
5 施恩与人、借贷与人的,这人事情顺利; 他被审判的时候要诉明自己的冤。
Abu mai kyau zai zo masa shi da yake kyauta yake kuma ba da bashi hannu sake, shi da yake yin al’amuransa cikin gaskiya.
Tabbatacce ba zai taɓa jijjigu ba; za a tuna da mai adalci har abada.
Ba zai ji tsoron labari marar daɗi ba; zuciyarsa tsayayyiya ce, tana dogara ga Ubangiji.
Zuciyarsa tana da kāriya, ba zai ji tsoro ba; a ƙarshe zai zama mai nasara a kan maƙiyansa.
9 他施舍钱财,周济贫穷; 他的仁义存到永远。 他的角必被高举,大有荣耀。
Ya rarraba kyautansa ga matalauta, adalcinsa zai dawwama har abada; za a ɗaga ƙahonsa sama da bangirma.
10 恶人看见便恼恨,必咬牙而消化; 恶人的心愿要归灭绝。
Mugun mutum zai gani yă kuma yi fushi, zai ciza haƙora yă kuma lalace; sha’awace-sha’awacen mugaye za su zo ga ƙarshe.