耶利米哀歌 5
1 耶和华啊，求你记念我们所遭遇的事， 观看我们所受的凌辱。
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 我们的产业归与外邦人； 我们的房屋归与外路人。
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 我们是无父的孤儿； 我们的母亲好像寡妇。
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 我们出钱才得水喝； 我们的柴是人卖给我们的。
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 追赶我们的，到了我们的颈项上； 我们疲乏不得歇息。
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 我们投降埃及人和亚述人， 为要得粮吃饱。
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 我们列祖犯罪，而今不在了； 我们担当他们的罪孽。
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 奴仆辖制我们， 无人救我们脱离他们的手。
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 因为旷野的刀剑， 我们冒着险才得粮食。
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 因饥饿燥热， 我们的皮肤就黑如炉。
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 敌人在锡安玷污妇人， 在犹大的城邑玷污处女。
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 他们吊起首领的手， 也不尊敬老人的面。
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 少年人扛磨石， 孩童背木柴，都绊跌了。
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 老年人在城门口断绝； 少年人不再作乐。
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 我们心中的快乐止息， 跳舞变为悲哀。
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 冠冕从我们的头上落下； 我们犯罪了，我们有祸了！
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 这些事我们心里发昏， 我们的眼睛昏花。
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 锡安山荒凉， 野狗行在其上。
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 耶和华啊，你存到永远； 你的宝座存到万代。
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 你为何永远忘记我们？ 为何许久离弃我们？
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 耶和华啊，求你使我们向你回转， 我们便得回转。 求你复新我们的日子，像古时一样。
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 你竟全然弃绝我们， 向我们大发烈怒？
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
