耶利米哀歌 5
1 耶和华啊，求你记念我们所遭遇的事， 观看我们所受的凌辱。
Ενθυμήθητι, Κύριε, τι έγεινεν εις ημάς· επίβλεψον, και ιδέ τον ονειδισμόν ημών.
2 我们的产业归与外邦人； 我们的房屋归与外路人。
Η κληρονομία ημών μετεστράφη εις αλλοτρίους, αι οικίαι ημών εις ξένους.
3 我们是无父的孤儿； 我们的母亲好像寡妇。
Εγείναμεν ορφανοί άνευ πατρός, αι μητέρες ημών ως χήραι.
4 我们出钱才得水喝； 我们的柴是人卖给我们的。
Με αργύριον επίομεν το ύδωρ ημών· τα ξύλα ημών επωλήθησαν εις ημάς.
5 追赶我们的，到了我们的颈项上； 我们疲乏不得歇息。
Επί τον τράχηλον ημών είναι διωγμός· εμοχθήσαμεν, ανάπαυσιν δεν έχομεν.
6 我们投降埃及人和亚述人， 为要得粮吃饱。
Ηπλώσαμεν χείρα προς τους Αιγυπτίους, προς τους Ασσυρίους, διά να χορτασθώμεν άρτον.
7 我们列祖犯罪，而今不在了； 我们担当他们的罪孽。
Οι πατέρες ημών ημάρτησαν, εκείνοι δεν υπάρχουσι· και ημείς φέρομεν τας ανομίας αυτών.
8 奴仆辖制我们， 无人救我们脱离他们的手。
Δούλοι εξουσιάζουσιν εφ' ημάς· δεν υπάρχει ο λυτρόνων εκ της χειρός αυτών.
9 因为旷野的刀剑， 我们冒着险才得粮食。
Φέρομεν τον άρτον ημών μετά κινδύνου της ζωής ημών, απ' έμπροσθεν της ρομφαίας της ερήμου.
10 因饥饿燥热， 我们的皮肤就黑如炉。
Το δέρμα ημών ημαυρώθη ως κλίβανος, από της καύσεως της πείνης.
11 敌人在锡安玷污妇人， 在犹大的城邑玷污处女。
Εταπείνωσαν τας γυναίκας εν Σιών, τας παρθένους εν ταις πόλεσιν Ιούδα.
12 他们吊起首领的手， 也不尊敬老人的面。
Οι άρχοντες εκρεμάσθησαν υπό των χειρών αυτών· τα πρόσωπα των πρεσβυτέρων δεν ετιμήθησαν.
13 少年人扛磨石， 孩童背木柴，都绊跌了。
Οι νέοι υπεβλήθησαν εις το άλεσμα, και τα παιδία έπεσον υπό τα ξύλα.
14 老年人在城门口断绝； 少年人不再作乐。
Οι πρεσβύτεροι έπαυσαν από των πυλών, οι νέοι από των ασμάτων αυτών.
15 我们心中的快乐止息， 跳舞变为悲哀。
Έπαυσεν η χαρά της καρδίας ημών, ο χορός ημών εστράφη εις πένθος.
16 冠冕从我们的头上落下； 我们犯罪了，我们有祸了！
Ο στέφανος της κεφαλής ημών έπεσεν· ουαί δε εις ημάς, διότι ημαρτήσαμεν.
17 这些事我们心里发昏， 我们的眼睛昏花。
Διά τούτο εξέλιπεν η καρδία ημών, διά ταύτα εσκοτοδινίασαν οι οφθαλμοί ημών.
18 锡安山荒凉， 野狗行在其上。
Διά την ερήμωσιν του όρους Σιών, αι αλώπεκες περιπατούσιν εν αυτώ.
19 耶和华啊，你存到永远； 你的宝座存到万代。
Συ, Κύριε, κατοικείς εις τον αιώνα· ο θρόνος σου διαμένει εις γενεάν και γενεάν.
20 你为何永远忘记我们？ 为何许久离弃我们？
Διά τι θέλεις μας λησμονήσει διά παντός; θέλεις μας εγκαταλείψει εις μακρότητα ημερών;
21 耶和华啊，求你使我们向你回转， 我们便得回转。 求你复新我们的日子，像古时一样。
Επίστρεψον ημάς, Κύριε, προς σε και θέλομεν επιστραφή. Ανανέωσον τας ημέρας ημών ως το πρότερον.
22 你竟全然弃绝我们， 向我们大发烈怒？
Διατί απέρριψας ημάς ολοτελώς, ωργίσθης εναντίον ημών έως σφόδρα;
