约伯记 7
1 人在世上岂无争战吗？ 他的日子不像雇工人的日子吗？
Diklai hman ah hlanghing hamla caempuei a om moenih a? A khohnin te kutloh kah khohnin banghui ni.
2 像奴仆切慕黑影， 像雇工人盼望工价；
Sal bangla hlipkhup a hloep tih kutloh bangla a bisai a lamtawn.
3 我也照样经过困苦的日月， 夜间的疲乏为我而定。
Ka taengah a poeyoek la a hla ka pang van tih thakthaenah hlaem he kai hamla a khueh.
4 我躺卧的时候便说： 我何时起来，黑夜就过去呢？ 我尽是反来复去，直到天亮。
Ka yalh tih, “Me vaengah nim ka thoh ve?” ka ti. Khoyin loh puh tih hlaemhmah duela yutnah khaw ka cung.
5 我的肉体以虫子和尘土为衣； 我的皮肤才收了口又重新破裂。
Ka saa loh a rhit a bai, ka vin laipi tiknong khaw uet tih a tuei.
6 我的日子比梭更快， 都消耗在无指望之中。
Ka khohnin loh tampai lakah bawn tih lungli lungla la ngaiuepnah bawt.
7 求你想念，我的生命不过是一口气； 我的眼睛必不再见福乐。
Ka hingnah mueihla he poek lah. Hnothen hmuh ham khaw ka mik loh mael voel mahpawh.
8 观看我的人，他的眼必不再见我； 你的眼目要看我，我却不在了。
Kai aka so mik loh kai m'mae voel mahpawh. Na mik te kai soah om dae kai ka om voel pawh.
Cingmai loh haai tih cing, saelkhui la aka suntla rhoek tah ha mael tangloeng pawh. (Sheol h7585)
10 他不再回自己的家； 故土也不再认识他。
A im la koep mael pawt vetih a hmuen loh anih hmat voel mahpawh.
11 我不禁止我口； 我灵愁苦，要发出言语； 我心苦恼，要吐露哀情。
Te dongah kai khaw ka ka tuem mahpawh. Ka mueihla khobing doela ka thui vetih. Ka hinglu khahing doela ka lolmang pueng ni.
12 我对 神说：我岂是洋海， 岂是大鱼，你竟防守我呢？
Kai he tuipuei tuihnam tih nim kai soah thongim na khueh.
13 若说：我的床必安慰我， 我的榻必解释我的苦情，
Ka soengca kai n'hloep bitni, ka thingkong loh ka kohuetnah te a phueih bitni ka ti.
14 你就用梦惊骇我， 用异象恐吓我，
Mueimang neh kai nan rhihyawp sak tih olphong neh kai nan let sak.
15 甚至我宁肯噎死，宁肯死亡， 胜似留我这一身的骨头。
Ka hinglu loh ka rhuhrhong lakah khaknah neh dueknah ni a coelh.
16 我厌弃性命，不愿永活。 你任凭我吧，因我的日子都是虚空。
Ka kohnue coeng, kumhal duela ka hing mahpawh, kai he n'toeng laeh, ka khohnin khaw a honghi ni.
17 人算什么，你竟看他为大， 将他放在心上？
Mebang hlanghing lae amah na pantai sak tih a taengah na lungbuei na khueh te.
18 每早鉴察他， 时刻试验他？
Anih te mincang ah na cawh tih mikhaptok ah ni anih te na loepdak.
19 你到何时才转眼不看我， 才任凭我咽下唾沫呢？
Balae tih kai lamloh na mangthong pawt eh? Ka timtui ka dolh hil kai nan rhael moenih.
20 鉴察人的主啊，我若有罪，于你何妨？ 为何以我当你的箭靶子， 使我厌弃自己的性命？
Hlang aka kueinah nang taengah ka tholh tih balae ka saii? Balae tih kai he na kutnoek la nan khueh. Te dongah kai ham tah hnorhih la ka om coeng.
21 为何不赦免我的过犯， 除掉我的罪孽？ 我现今要躺卧在尘土中； 你要殷勤地寻找我，我却不在了。
Te dongah ka boekoek he na phueih tih kai kathaesainah he nan khoe mai pawt lae? Laipi khuila ka yalh pawn ni. Kai na toem cakhaw ka om voel moenih,” a ti nah.
