约伯记 6
1 约伯回答说：
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 惟愿我的烦恼称一称， 我一切的灾害放在天平里；
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، |
3 现今都比海沙更重， 所以我的言语急躁。
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. |
4 因全能者的箭射入我身； 其毒，我的灵喝尽了； 神的惊吓摆阵攻击我。
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. |
5 野驴有草岂能叫唤？ 牛有料岂能吼叫？
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ |
6 物淡而无盐岂可吃吗？ 蛋青有什么滋味呢？
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ |
7 看为可厌的食物， 我心不肯挨近。
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. |
8 惟愿我得着所求的， 愿 神赐我所切望的；
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. |
9 就是愿 神把我压碎， 伸手将我剪除。
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. |
10 我因没有违弃那圣者的言语， 就仍以此为安慰， 在不止息的痛苦中还可踊跃。
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. |
11 我有什么气力使我等候？ 我有什么结局使我忍耐？
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ |
12 我的气力岂是石头的气力？ 我的肉身岂是铜的呢？
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ |
13 在我岂不是毫无帮助吗？ 智慧岂不是从我心中赶出净尽吗？
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. |
14 那将要灰心、离弃全能者、 不敬畏 神的人， 他的朋友当以慈爱待他。
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. |
15 我的弟兄诡诈，好像溪水， 又像溪水流干的河道。
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. |
16 这河因结冰发黑， 有雪藏在其中；
17 天气渐暖就随时消化， 日头炎热便从原处干涸。
18 结伴的客旅离弃大道， 顺河偏行，到荒野之地死亡。
19 提玛结伴的客旅瞻望； 示巴同伙的人等候。
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. |
20 他们因失了盼望就抱愧， 来到那里便蒙羞。
21 现在你们正是这样， 看见惊吓的事便惧怕。
22 我岂说：请你们供给我， 从你们的财物中送礼物给我？
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ |
23 岂说：拯救我脱离敌人的手吗？ 救赎我脱离强暴人的手吗？
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ |
24 请你们教导我，我便不作声； 使我明白在何事上有错。
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ |
25 正直的言语力量何其大！ 但你们责备是责备什么呢？
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ |
26 绝望人的讲论既然如风， 你们还想要驳正言语吗？
27 你们想为孤儿拈阄， 以朋友当货物。
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. |
28 现在请你们看看我， 我决不当面说谎。
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ |
29 请你们转意，不要不公； 请再转意，我的事有理。
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. |
30 我的舌上岂有不义吗？ 我的口里岂不辨奸恶吗？
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ |
