约伯记 3
1 此后，约伯开口咒诅自己的生日，
Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw.
2 说：
Ug si Job mitubag ug miingon:
3 愿我生的那日 和说怀了男胎的那夜都灭没。
Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon.
4 愿那日变为黑暗； 愿 神不从上面寻找它； 愿亮光不照于其上。
Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana.
5 愿黑暗和死荫索取那日； 愿密云停在其上； 愿日蚀恐吓它。
Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana.
6 愿那夜被幽暗夺取， 不在年中的日子同乐， 也不入月中的数目。
Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan.
7 愿那夜没有生育， 其间也没有欢乐的声音。
Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon.
8 愿那咒诅日子且能惹动鳄鱼的 咒诅那夜。
Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan?
9 愿那夜黎明的星宿变为黑暗， 盼亮却不亮， 也不见早晨的光线；
Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon:
10 因没有把怀我胎的门关闭， 也没有将患难对我的眼隐藏。
Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata.
11 我为何不出母胎而死？ 为何不出母腹绝气？
Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa?
12 为何有膝接收我？ 为何有奶哺养我？
Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an?
13 不然，我就早已躺卧安睡，
Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta,
14 和地上为自己重造荒邱的君王、谋士，
Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan;
15 或与有金子、将银子装满了房屋的王子 一同安息；
Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan:
16 或像隐而未现、不到期而落的胎， 归于无有，如同未见光的婴孩。
Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag.
17 在那里恶人止息搅扰， 困乏人得享安息，
Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay,
18 被囚的人同得安逸， 不听见督工的声音。
Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis.
19 大小都在那里； 奴仆脱离主人的辖制。
Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon.
20 受患难的人为何有光赐给他呢？ 心中愁苦的人为何有生命赐给他呢？
Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag;
21 他们切望死，却不得死； 求死，胜于求隐藏的珍宝。
Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan;
22 他们寻见坟墓就快乐， 极其欢喜。
Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan?
23 人的道路既然遮隐， 神又把他四面围困， 为何有光赐给他呢？
Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan?
24 我未曾吃饭就发出叹息； 我唉哼的声音涌出如水。
Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig.
25 因我所恐惧的临到我身， 我所惧怕的迎我而来。
Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako.
26 我不得安逸，不得平静， 也不得安息，却有患难来到。
Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man.
