约伯记 14
1 人为妇人所生， 日子短少，多有患难；
Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
2 出来如花，又被割下， 飞去如影，不能存留。
Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
3 这样的人你岂睁眼看他吗？ 又叫我来受审吗？
Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
4 谁能使洁净之物出于污秽之中呢？ 无论谁也不能！
Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
5 人的日子既然限定， 他的月数在你那里， 你也派定他的界限，使他不能越过，
Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
6 便求你转眼不看他，使他得歇息， 直等他像雇工人完毕他的日子。
Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
7 树若被砍下， 还可指望发芽， 嫩枝生长不息；
Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.
8 其根虽然衰老在地里， 干也死在土中，
Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
9 及至得了水气，还要发芽， 又长枝条，像新栽的树一样。
Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
10 但人死亡而消灭； 他气绝，竟在何处呢？
Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
11 海中的水绝尽， 江河消散干涸。
Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
12 人也是如此，躺下不再起来， 等到天没有了，仍不得复醒， 也不得从睡中唤醒。
Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.
Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)
14 人若死了岂能再活呢？ 我只要在我一切争战的日子， 等我被释放的时候来到。
Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.
15 你呼叫，我便回答； 你手所做的，你必羡慕。
Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.
16 但如今你数点我的脚步， 岂不窥察我的罪过吗？
Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
17 我的过犯被你封在囊中， 也缝严了我的罪孽。
Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.
18 山崩变为无有； 磐石挪开原处。
Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.
19 水流消磨石头， 所流溢的洗去地上的尘土； 你也照样灭绝人的指望。
Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.
20 你攻击人常常得胜，使他去世； 你改变他的容貌，叫他往而不回。
Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.
21 他儿子得尊荣，他也不知道， 降为卑，他也不觉得。
Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.
22 但知身上疼痛， 心中悲哀。
Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.
