约伯记 14
1 人为妇人所生， 日子短少，多有患难；
Huta kah a sak hlang he a khohnin toi tih khoponah khaw hah.
2 出来如花，又被割下， 飞去如影，不能存留。
Rhaipai bangla phuelh tih a oh uh. Khokhawn bangla yong tih pai voel pawh.
3 这样的人你岂睁眼看他吗？ 又叫我来受审吗？
Te soah ngawn tah na mik tueng tih kai he na taengkah laitloeknah dongla na khuen.
4 谁能使洁净之物出于污秽之中呢？ 无论谁也不能！
Rhalawt lamloh a cuem la aka khueh te unim? Pakhat pataeng om pawh.
5 人的日子既然限定， 他的月数在你那里， 你也派定他的界限，使他不能越过，
A khohnin neh a hla taenah khaw namah taengah hangdang. A oltlueh te a oltlueh bangla na saii tih poe thai pawh.
6 便求你转眼不看他，使他得歇息， 直等他像雇工人完毕他的日子。
Anih lamloh vawl mangthong lamtah amah hnin at kutloh bangla a ngaingaih hil toeng saeh.
7 树若被砍下， 还可指望发芽， 嫩枝生长不息；
Thing ham tah a vung akhaw ngaiuepnah om pueng. Te dongah koep mikhing vetih a dawn khaw ngoeng mahpawh.
8 其根虽然衰老在地里， 干也死在土中，
Diklai khuiah a yung patong mai tih laipi khuiah a ngo duek cakhaw,
9 及至得了水气，还要发芽， 又长枝条，像新栽的树一样。
tui bo ah duei vetih thinghloe bangla a pae cawn ni.
10 但人死亡而消灭； 他气绝，竟在何处呢？
Tedae hlang tah duek tih rhaa uh coeng. Hlang he a pal phoeiah tah melam a om.
11 海中的水绝尽， 江河消散干涸。
Tuitunli lamkah tui khaw khawk dae tuiva loh a khah vaengah tah kak.
12 人也是如此，躺下不再起来， 等到天没有了，仍不得复醒， 也不得从睡中唤醒。
Hlang khaw yalh tih thoo voel pawh. Vaan a om pawt due khaw haenghang pawh. Amih te ih kung lamloh haenghang uh mahpawh.
Unim saelkhui ah a paek lah ve? Kai he nan khoem lah vetih na thintoek a mael duela kai nan thuh lah mako. Kai hamla oltlueh na khueh vetih kai nan poek mako. (Sheol h7585)
14 人若死了岂能再活呢？ 我只要在我一切争战的日子， 等我被释放的时候来到。
Hlang he duek koinih hing venim? Kamah kah caempuei hnin boeih he ka thovaelnah a pawk hil ka lamtawn bitni.
15 你呼叫，我便回答； 你手所做的，你必羡慕。
Nan khue vaengah kai loh nang te ka doo bitni. Na kut dongkah bibi dongah na moo bitni.
16 但如今你数点我的脚步， 岂不窥察我的罪过吗？
Ka khokan he na tae pawn vetih ka tholhnah khaw na dawn mahpawh.
17 我的过犯被你封在囊中， 也缝严了我的罪孽。
Ka boekoek hnocun khuiah catui a hnah thil tih kai kathaesainah na dah thil bitni.
18 山崩变为无有； 磐石挪开原处。
Tedae Tlang khaw cungku tih moelh. Lungpang pataeng a hmuen lamloh thoeih.
19 水流消磨石头， 所流溢的洗去地上的尘土； 你也照样灭绝人的指望。
Lungto khaw tui loh a hoh tih a kongnawt loh diklai laipi a yo. Te dongah hlanghing kah ngaiuepnah na pal sak.
20 你攻击人常常得胜，使他去世； 你改变他的容貌，叫他往而不回。
Anih te a yoeyah la na khulae tih a hmai a tal la a van daengah anih te na tueih.
21 他儿子得尊荣，他也不知道， 降为卑，他也不觉得。
A ca rhoek a thangpom uh dae a ming moenih. Muei uh cakhaw amih a yakming moenih.
22 但知身上疼痛， 心中悲哀。
Tedae a pumsa tah a taengah tih thak a khoeih tih a hinglu khaw amah hamla nguekcoi,” a ti.
