< 传道书 1 >

1 在耶路撒冷作王、大卫的儿子、传道者的言语。
اینها سخنان پسر داوود است که در اورشلیم سلطنت می‌کرد و به «معلم» معروف بود:
2 传道者说:虚空的虚空, 虚空的虚空,凡事都是虚空。
بیهودگی است! «معلم» می‌گوید: زندگی، سراسر بیهودگی است!
3 人一切的劳碌, 就是他在日光之下的劳碌,有什么益处呢?
آدمی از تمامی زحماتی که در زیر آسمان می‌کشد چه سودی نصیبش می‌شود؟
4 一代过去,一代又来, 地却永远长存。
نسلها یکی پس از دیگری می‌آیند و می‌روند، ولی دنیا همچنان باقی است.
5 日头出来,日头落下, 急归所出之地。
آفتاب طلوع می‌کند و غروب می‌کند و باز با شتاب به جایی باز می‌گردد که باید از آن طلوع کند.
6 风往南刮,又向北转, 不住地旋转,而且返回转行原道。
باد به طرف جنوب می‌وزد، و از آنجا به طرف شمال دور می‌زند. می‌وزد و می‌وزد و باز به جای اول خود باز می‌گردد.
7 江河都往海里流,海却不满; 江河从何处流,仍归还何处。
آب رودخانه‌ها به دریا می‌ریزد، اما دریا هرگز پر نمی‌شود. آبها دوباره به رودخانه‌ها باز می‌گردند و باز روانه دریا می‌شوند.
8 万事令人厌烦, 人不能说尽。 眼看,看不饱; 耳听,听不足。
همه چیز خسته کننده است. آنقدر خسته کننده که زبان از وصف آن ناتوان است. نه چشم از دیدن سیر می‌شود و نه گوش از شنیدن.
9 已有的事后必再有; 已行的事后必再行。 日光之下并无新事。
آنچه بوده باز هم خواهد بود، و آنچه شده باز هم خواهد شد. زیر آسمان هیچ چیز تازه‌ای وجود ندارد.
10 岂有一件事人能指着说这是新的? 哪知,在我们以前的世代早已有了。
آیا چیزی هست که درباره‌اش بتوان گفت: «این تازه است»؟ همه چیز پیش از ما، از گذشته‌های دور وجود داشته است.
11 已过的世代,无人记念; 将来的世代,后来的人也不记念。
یادی از گذشتگان نیست. آیندگان نیز از ما یاد نخواهند کرد.
12 我传道者在耶路撒冷作过以色列的王。
من که «معلم» هستم، در اورشلیم بر اسرائیل سلطنت می‌کردم.
13 我专心用智慧寻求、查究天下所做的一切事,乃知 神叫世人所经练的是极重的劳苦。
با حکمت خود، سخت به مطالعه و تحقیق دربارهٔ هر چه در زیر آسمان انجام می‌شود پرداختم. این چه کار سخت و پرزحمتی است که خدا به عهدهٔ انسان گذاشته است!
14 我见日光之下所做的一切事,都是虚空,都是捕风。
هر چه را که زیر آسمان انجام می‌شود دیده‌ام. همه چیز بیهوده است، درست مانند دویدن به دنبال باد!
15 弯曲的,不能变直; 缺少的,不能足数。
کج را نمی‌توان راست کرد و چیزی را که نیست نمی‌توان به شمار آورد.
16 我心里议论说:我得了大智慧,胜过我以前在耶路撒冷的众人,而且我心中多经历智慧和知识的事。
با خود فکر کردم: «من از همهٔ پادشاهانی که پیش از من در اورشلیم بوده‌اند، حکیمتر هستم و حکمت و دانش بسیار کسب کرده‌ام.»
17 我又专心察明智慧、狂妄,和愚昧,乃知这也是捕风。
در صدد برآمدم فرق بین حکمت و حماقت، و دانش و جهالت را بفهمم؛ ولی دریافتم که این نیز مانند دویدن به دنبال باد، کار بیهوده‌ای است.
18 因为多有智慧,就多有愁烦; 加增知识的,就加增忧伤。
انسان هر چه بیشتر حکمت می‌آموزد محزونتر می‌شود و هر چه بیشتر دانش می‌اندوزد، غمگینتر می‌گردد.

< 传道书 1 >