雅歌 2
1 ◆新娘： 1. 我是原野的水仙，谷中的百合。◆新郎：
Ako ay isa lamang bulaklak na nasa isang kapatagan, isa lamang liryo na nasa isang lambak. Nagsasalita sa kaniya ang lalaki.
2 我的愛卿在少女中，有如荊棘中的一朵百合花。◆新娘：
Gaya ng isang liryo sa mga tinik, gayon ka rin, aking mahal, sa mga dalaga ng aking mga kababayan. Nagsasalita sa kaniyang sarili ang babae.
3 我的愛人在少年中，有如森林中的一棵蘋果樹；我愛坐在他的蔭下，他的果實令我滿口香甜。
Gaya ng puno ng aprikot sa mga puno ng kagubatan, gayon din ang aking minamahal sa gitna ng mga kabinataan. Umuupo ako sa ilalim ng kaniyang anino na may labis na kasiyahan, at ang kaniyang bunga ay matamis sa aking panlasa.
4 他引我進入酒室，他插在我身上的旗幟是愛情。
Dinala niya ako sa bulwagan ng salu-salo, ang kaniyang bandila sa akin ay pag-ibig. Nagsasalita sa kaniyang mangingibig ang babae.
5 請你們用葡萄乾來補養我，用蘋果來蘇醒我，因為我因愛成疾：
Muli akong palakasin sa pamamagitan ng keyk na pasas at pasiglahin muli sa pamamagitan ng mga aprikot, dahil ako ay mahina sa pag-ibig. Nagsasalita sa kaniyang sarili ang babae.
6 他的左手在我頭下，他的右手緊抱著我。◆新郎：
Ang kaniyang kaliwang kamay ay nasa ilalim ng aking ulo, at ang kaniyang kanang kamay ay niyayakap ako. Nagsasalita sa ibang mga kababaihan ang babae.
7 耶路撒冷女郎! 我指著田野間的羚羊或牝鹿，懇求你們，不要驚醒，不要喚醒我的愛，讓她自便吧![第二幕：互相追求]◆新娘：
Nais kong ipangako ninyo, mga anak na dalaga ng Jerusalem, kasama ng mga gasel at ng mga babaeng usa ng kabukiran, na hindi ninyo gagambalain ang aming pagtatalik hanggang ito ay matapos. Nagsasalita sa kaniyang sarili ang babae
8 聽，這是我愛人的聲音；看，他來了：跳過山崗，躍過丘陵。
Nanjan na ang tinig ng aking minamahal! O, parating na siya rito, lumulukso sa ibabaw ng mga bundok, tumatalon sa ibabaw ng mga burol.
9 我的愛人彷彿羚羊，宛如幼鹿；你看，他已站在我們的牆後，由窗外往內窺望。
Ang aking minamahal ay tulad ng isang gasel o isang batang lalaking usa, masdan mo, siya ay nakatayo sa likod ng aming pader, sumisilip sa bintana, sumusungaw sa sala-sala.
10 我的愛人招呼我說：「起來，我的愛卿! 快來，我的佳麗!
Ang aking minamahal ay nagsalita sa akin at nagsabi, “Bumangon ka, aking mahal; aking magandang sinta, sumama ka sa aking pag-alis.
11 看，嚴冬已過，時雨止息，且已過去；
Tingnan mo, lumipas na ang tag-lamig; tapos na ang tag-ulan at ito ay wala na.
12 田野的花卉已露，唱歌的時期已近。在我們的地方已聽到斑鳩聲；
Lumitaw na ang mga bulaklak sa lupain; ang oras ng pagpuputol ng puno at ang pag-aawitan ng mga ibon ay dumating na, at ang tinig ng mga kalapati ay naririnig sa ating lupain.
13 無花果已發出初果，葡萄樹已開花放香；起來，我的愛卿! 快來，我的佳麗!
Hinihinog ng puno ng igos ang kaniyang mga berdeng igos, at ang mga puno ng ubas ay namumulaklak; naglalabas ang mga ito ng halimuyak. Bumangon ka, aking mahal, aking magandang sinta, at sumama ka.
14 我那在岩石縫中，在懸崖隱處的鴿子! 請讓我看到你的面貌，聽見你的聲音，因為你的聲音柔和可愛，你的面貌美麗動人。」
Aking kalapati, sa mga siwang ng mga batuhan, sa lihim na siwang ng mga bundok, hayaan mong makita ko ang iyong mukha. Hayaan mong marinig ko ang iyong tinig, dahil matamis ang iyong tinig, at ang iyong mukha ay kaibig-ibig”. Nagsasalita sa kaniyang sarili ang babae
15 請你們為我捕捉狐狸，捕捉毀壞葡萄園的小狐狸，我們的葡萄園正在開花啊!
Hulihin ang mga soro para sa atin, ang mga maliliit na soro na sumisira ng mga ubasan, dahil ang ating ubasan ay namumulaklak.
16 我的愛人屬於我，我屬於我的愛人；他在百合花間，牧放他的羊群。
Ang aking minamahal ay akin, at ako ay sa kanya; siya ay nanginginain sa mga liryo na may kasiyahan. Nagsasalita sa kanyang kasintahan ang babae
17 趁晚風還未生涼，日影還未消失，我的愛人，願你仿效盟約山上的羚羊或幼鹿，向我歸來!
Lumayo ka, aking minamahal, bago umihip ang mahinang hangin ng bukang-liwayway at ang mga anino ay maglaho. Lumayo ka; maging tulad ng isang gasel o ng isang batang lalaking usa sa baku-bakong bundok.
