< 雅歌 2 >
1 ◆新娘: 1. 我是原野的水仙,谷中的百合。◆新郎:
Ego flos campi, et lilium convallium.
2 我的愛卿在少女中,有如荊棘中的一朵百合花。◆新娘:
Sicut lilium inter spinas, sic amica mea inter filias.
3 我的愛人在少年中,有如森林中的一棵蘋果樹;我愛坐在他的蔭下,他的果實令我滿口香甜。
Sicut malus inter ligna silvarum, sic dilectus meus inter filios. Sub umbra illius quem desideraveram, sedi: et fructus eius dulcis gutturi meo.
Introduxit me in cellam vinariam, ordinavit in me charitatem.
5 請你們用葡萄乾來補養我,用蘋果來蘇醒我,因為我因愛成疾:
Fulcite me floribus, stipate me malis: quia amore langueo.
Laeva eius sub capite meo, et dextera illius amplexabitur me.
7 耶路撒冷女郎! 我指著田野間的羚羊或牝鹿,懇求你們,不要驚醒,不要喚醒我的愛,讓她自便吧![第二幕:互相追求]◆新娘:
Adiuro vos filiae Ierusalem per capreas, cervosque camporum, ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam, quoadusque ipsa velit.
8 聽,這是我愛人的聲音;看,他來了:跳過山崗,躍過丘陵。
Vox dilecti mei, ecce iste venit saliens in montibus, transiliens colles:
9 我的愛人彷彿羚羊,宛如幼鹿;你看,他已站在我們的牆後,由窗外往內窺望。
similis est dilectus meus capreae, hinnuloque cervorum. en ipse stat post parietem nostrum respiciens per fenestras, prospiciens per cancellos.
10 我的愛人招呼我說:「起來,我的愛卿! 快來,我的佳麗!
En dilectus meus loquitur mihi: Surge, propera amica mea, columba mea, formosa mea, et veni.
Iam enim hiems transiit, imber abiit, et recessit.
12 田野的花卉已露,唱歌的時期已近。在我們的地方已聽到斑鳩聲;
Flores apparuerunt in terra nostra, tempus putationis advenit: vox turturis audita est in terra nostra:
13 無花果已發出初果,葡萄樹已開花放香;起來,我的愛卿! 快來,我的佳麗!
ficus protulit grossos suos: vineae florentes dederunt odorem suum. Surge, propera amica mea, speciosa mea, et veni:
14 我那在岩石縫中,在懸崖隱處的鴿子! 請讓我看到你的面貌,聽見你的聲音,因為你的聲音柔和可愛,你的面貌美麗動人。」
columba mea in foraminibus petrae, in caverna maceriae, ostende mihi faciem tuam, sonet vox tua in auribus meis: vox enim tua dulcis, et facies tua decora.
15 請你們為我捕捉狐狸,捕捉毀壞葡萄園的小狐狸,我們的葡萄園正在開花啊!
Capite nobis vulpes parvulas, quae demoliuntur vineas: nam vinea nostra floruit.
16 我的愛人屬於我,我屬於我的愛人;他在百合花間,牧放他的羊群。
Dilectus meus mihi, et ego illi, qui pascitur inter lilia
17 趁晚風還未生涼,日影還未消失,我的愛人,願你仿效盟約山上的羚羊或幼鹿,向我歸來!
donec aspiret dies, et inclinentur umbrae. Revertere: similis esto, dilecte mi, capreae, hinnuloque cervorum super montes Bethel.