< 詩篇 92 >
1 安息日的詩歌。 至高者!最幸福的事情,是讚美上主,歌頌主名,
Шабат күни үчүн бир күй-нахша: — Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиш, Намиңни күйләш әладур, и Һәммидин Алий Болғучи!
Өзгәрмәс муһәббитиңни сәһәрдә, Кечиләрдә болса, һәқиқәт-садақитиңни җакалаш,
Он тарлиқ саз вә равабни челип, Чилтар билән муңлуқ аһаңда челиш әладур!
4 上主,你既以你的化工使我喜悅,我就因你雙手的一切工程歡樂。
Чүнки Сән Пәрвәрдигар, Өз қилғиниң арқилиқ мени хурсән қилдиң, Қоллириңниң қилғанлири билән мән роһлинип нахша ейтимән.
5 上主,您的工程是多麼偉大,您的計劃是多麼奧妙!
Пәрвәрдигар, қилған ишлириң немидегән улуқдур! Ойлириң наһайити чоңқурдур!
6 無理性的人,不會明白這事;愚昧的人,也不會領悟這事。
Беғәм киши буни билмәс, Һамақәт буни чүшәнмәс,
7 歹徒雖然一時茂盛有如青草,作奸犯科的人雖然一時顯耀,然而他們終終必滅亡,永遠沉消,
Рәзилләр от-чөптәк айниғанда, Қәбиһлик қилғучиларниң һәммиси гүлләнгәндә, Мәңгү һалак болуп кетидиғанлар шулардур!
Лекин Сән, и Пәрвәрдигар, әбәдил-әбәт үстүн турисән.
9 上主,請看您的仇人,您的仇人必要沉淪;作惡的人無處棲身。
Чүнки мана дүшмәнлириң, и Пәрвәрдигар, Мана дүшмәнлириң йоқилиду; Барлиқ қәбиһлик қилғучилар тирипирән қиливетилиду!
10 您高舉我的角似野牛的角,用極新鮮的油膏傳抹了我,
Мүңгүзүмни явайи буқиниңкидәк көтирисән; Бешим йеңи май сүркәп, мәсиһ қилиниду.
11 因而我的眼目才輕視我的仇人,我耳朵歡樂聽見制服我的惡人。
Мени қәст қилғанларниң [мәғлубийитини] өз көзум көриду; Маңа қаршилишишқа қозғалған рәзиллик қилғучиларниң [тән бәргәнлигиниму] қулиқим аңлайду.
Һәққаний адәм хорма дәриғи кәби гүлләп-яшнайду; У Ливандики кедр дәриғидәк өсиду.
13 他們被栽植在上主的殿中,在我們天主的庭院裏繁榮。
Пәрвәрдигарниң өйигә тикилгәнләр, Худайимизниң һойлилирида гүллиниду;
Улар қериғандиму йәнә мевә бериду, Сулуқ һәм йешил улар;
15 為宣揚上主是多麼正直:我的磐石祂毫沒有不義。
Шуниң билән улар Пәрвәрдигар дурустур, дәп испатлайду; У мениң қорам тешимдур, Униңда һеч наһәқлик йоқтур!