詩篇 64

1 達味詩歌，交與樂官。 天主，求您傾聽我哀訴的聲音，從仇敵的恐嚇中保全我生命。

Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И Худа, аһлиримни көтәргәндә, мени аңлиғайсән! Һаятимни дүшмәнниң вәһшилигидин қуғдиғайсән!

2 求您掩護我遠離惡人的陰險，使我脫免作奸犯科者的暴亂；

Қара нийәтләрниң йошурун сүйқәстлиридин, Яманлиқ әйлигүчи қарға-қузғунлардин аман қилғайсән.

3 他們磨礪自己的舌頭有如刀劍，他們吐出有毒的語言有如弓箭：

Улар тиллирини қиличтәк өткүр билиди; Мукәммәл адәмни йошурун җайдин етиш үчүн, Улар оқини бәтлигәндәк зәһәрлик сөзини тәйярлиди. Улар қилчә әймәнмәй туюқсиз оқ чиқириду.

4 暗地裏向無辜的人擊撾，肆無忌憚，突然將他刺殺。

5 他們彼此激勵行惡，互相商議暗佈羅網；說：看見我們的究竟是誰？

Улар бәтнийәттә бир-бирини риғбәтләндүрүп, Йошурун қапқан қурушни мәслиһәтлишип, «Бизни ким көрәләйтти?» — дейишмәктә.

6 誰能查出我們的邪思﹖我們已作成精密陰謀，走近的人必墜入深溝。

Улар қәбиһликкә интилип: — «Биз издинип, әтраплиқ бир тәдбир тепип чиқтуқ!» — дәйду; Инсанниң ич-бағри вә қәлби дәрвәқә чоңқур вә [билип болмас] бир нәрсидур!

7 但是，天主必要用箭射擊他們，他們必要突然身受創痕。

Лекин Худа уларға оқ атиду; Улар туюқсиз зәхимлиниду.

8 他們的舌頭必使自己跌仆，凡見到他們的人都必搖頭。

Улар өз тили билән путлишиду; Уларни көргәнләрниң һәммиси өзини нери тартиду.

9 眾人要恐懼，要傳述天主的作為，他們也都要細心默思他的事跡。

Һәммә адәмни қорқунуч басиду; Улар Худаниң ишлирини баян қилиду, Бәрһәқ, улар униң қилғанлирини ойлинип савақ алиду.

10 義人必要喜樂於上主，向他投靠，心地正直的人，必要因此而歡躍。

Һәққанийлар Пәрвәрдигарда хошал болуп, Униңға тайиниду; Көңли дурус адәмләр роһлинип шатлиниду.