詩篇 64

1 達味詩歌，交與樂官。 天主，求您傾聽我哀訴的聲音，從仇敵的恐嚇中保全我生命。

Dinggin mo ang tinig ko, Oh Dios, sa aking hibik: ingatan mo ang buhay ko sa pagkatakot sa kaaway.

2 求您掩護我遠離惡人的陰險，使我脫免作奸犯科者的暴亂；

Ikubli mo ako sa lihim na payo ng mga manggagawa ng kasamaan; sa panggugulo ng mga manggagawa ng kasamaan:

3 他們磨礪自己的舌頭有如刀劍，他們吐出有毒的語言有如弓箭：

Na siyang nangaghasa ng kanilang dila na parang tabak, at pinahilagpos ang kanilang mga palaso, sa makatuwid baga'y ang masasakit na salita:

4 暗地裏向無辜的人擊撾，肆無忌憚，突然將他刺殺。

Upang kanilang maihilagpos sa sakdal sa mga lihim na dako: biglang inihihilagpos nila sa kaniya at hindi natatakot.

5 他們彼此激勵行惡，互相商議暗佈羅網；說：看見我們的究竟是誰？

Sila'y nagpapakatapang sa masamang akala; sila'y nagsasangusapan ng paglalagay ng lihim na silo; Sinasabi nila, Sinong makakakita?

6 誰能查出我們的邪思﹖我們已作成精密陰謀，走近的人必墜入深溝。

Sila'y nagsisipagsiyasat ng mga kasamaan; aming naganap, sabi nila, ang masikap na pagsiyasat; at ang pagiisip sa loob ng bawa't isa, at ang puso ay malalim.

7 但是，天主必要用箭射擊他們，他們必要突然身受創痕。

Nguni't pahihilagpusan (sila) ng Dios; sila'y masusugatang bigla ng isang palaso.

8 他們的舌頭必使自己跌仆，凡見到他們的人都必搖頭。

Sa gayo'y sila'y matitisod palibhasa't ang kanilang sariling dila ay laban sa kanila: ang lahat na makakita sa kanila ay mangaguuga ng ulo.

9 眾人要恐懼，要傳述天主的作為，他們也都要細心默思他的事跡。

At lahat ng mga tao ay mangatatakot; at kanilang ipahahayag ang salita ng Dios, at may karunungang kanilang bubuhayin ang kanilang gawa.

10 義人必要喜樂於上主，向他投靠，心地正直的人，必要因此而歡躍。

Ang matuwid ay matutuwa sa Panginoon, at manganganlong sa kaniya; at lahat ng mga matuwid sa puso ay magsisiluwalhati.