< 詩篇 59 >

1 達味金詩,交與樂官。調寄「莫要毀壞」。 我主,求你由我的仇敵中,救我免難,求你從攻擊我者中,使戈脫險;
برای سالار مغنیان بر لاتهلک. مکتوم داود وقتی که شاول فرستاد که خانه را کشیک بکشند تا او را بکشند ای خدایم مرا از دشمنانم برهان! مرا ازمقاومت کنندگانم برافراز!۱
2 求你救我脫離為非作歹的人,求你救我脫離好流人血的人。
مرا ازگناهکاران خلاصی ده! و از مردمان خون ریزرهایی بخش!۲
3 上主,你看,我雖然沒有作過惡,沒有犯過罪,但強橫人為害我的性命,卻群起與我作對。
زیرا اینک برای جانم کمین می‌سازند و زورآوران به ضد من جمع شده‌اند، بدون تقصیر من‌ای خداوند و بدون گناه من.۳
4 我雖然無辜,他們卻跑來挑戰,求你醒來扶助我,且予以察看。
بی قصور من می‌شتابند و خود را آماده می‌کنند. پس برای ملاقات من بیدار شو و ببین.۴
5 因為你是上主,萬軍的天主,以色列的天主,醒來嚴罰這些群眾,別恩待這些背信的惡徒。
اما تو‌ای یهوه، خدای صبایوت، خدای اسرائیل! بیدارشده، همه امت‌ها را مکافات برسان و بر غداران بدکار شفقت مفرما، سلاه.۵
6 他們晚上歸來,狂吠如犬,他們環繞城池,四周圍轉。
شامگاهان برمی گردند و مثل سگ بانگ می‌کنند و در شهردور می‌زنند.۶
7 看,他們的唇舌宛如利劍,且滿口傲慢說:有誰聽見?
از دهان خود بدی را فرومی ریزند. در لبهای ایشان شمشیرهاست. زیرا می‌گویند: «کیست که بشنود؟»۷
8 但是你,上主,你必嘲笑他們,你必譏諷這般異民。
و اما تو‌ای خداوند، بر ایشان خواهی خندید و تمامی امت‌ها را استهزا خواهی نمود.۸
9 我的力量,我只有仰望於你,因為你是天主,是我的堡壘。
‌ای قوت من بسوی تو انتظار خواهم کشید زیراخدا قلعه بلند من است.۹
10 願那愛我的天主援助我,使我因仇敵失敗而歡樂!
خدای رحمت من پیش روی من خواهد رفت. خدا مرا بردشمنانم نگران خواهد ساخت.۱۰
11 天主,求你擊殺他們,免得侵犯我的人民;上主,我的謢盾,你以強力制服他們。
ایشان را به قتل مرسان.۱۱
12 他們口唇所說的話語:就是他們口舌的罪過,他們因自己的驕傲咒罵與謊言,自陷網羅!
به‌سبب گناه زبان و سخنان لبهای خود، در تکبر خویش گرفتار شوند. و به عوض لعنت و دروغی که می‌گویند،۱۲
13 求你發怒滅絕他們,滅絕他們無一存立,使人知道:天主在雅各伯為王直達地極。
ایشان را فانی کن در غضب فانی کن تا نیست گردند و بدانند که خدادر یعقوب تا اقصای زمین سلطنت می‌کند. سلاه.۱۳
14 他們晚上歸來,狂吠如犬,他們環繞城池,四周圍轉。
و شامگاهان برگردیده، مثل سگ بانگ زنند ودر شهر گردش کنند.۱۴
15 他們到處遊蕩,覓食餬口。若不得飽食,便狂吠不休。
و برای خوراک پراکنده شوند و سیر نشده، شب را بسر برند.۱۵
16 但是我要稱你的威能,每日清晨歡呼你的寬仁,因為只有你是我的碉堡,是我困厄時日的避難所。
و اما من قوت تو را خواهم سرایید و بامدادان از رحمت تو ترنم خواهم نمود. زیرا قلعه بلند من هستی ودر روز تنگی ملجای منی.۱۶
17 我的力量,我只有向你歡唱,因為只有你是天主,是我的保障。你是我的天主,你對我慈祥。
‌ای قوت من برای تو سرود می‌خوانم، زیرا خدا قلعه بلند من است وخدای رحمت من.۱۷

< 詩篇 59 >