詩篇 57
1 達味金詩，交與樂官，作於逃入洞中躲避撒烏耳時。調寄「莫要毀壞」。 求你憐憫我，天主，求你憐憫我，求你憐憫我，因為我的靈魂，一心向你投靠，投靠到你翅翼的蔭庇下，等待一切凶禍過去才罷。
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Һалак қилмиғайсән» дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған «Миқтам» күйи, (у Саул падишадин қечип, өңкүрдә йошурунувалған чағда йезилған): — И Худа, маңа шәпқәт көрсәткәйсән, Маңа шәпқәт көрсәткәйсән, Чүнки җеним Сени панаһим қилди. Мошу балаю-апәт өтүп кәткичә, қанатлириң сайисидә панаһ тапимән.
2 我誠心向至高者呼求，向施惠於我的天主求助；
Худаға, йәни Һәммидин Алий Болғучиға, Өзүм үчүн һәммини орунлайдиған Тәңригә нида қилимән;
3 願天主自天賜下慈愛，並賜下忠實恩惠援助我，卻對追趕我的人加以凌嗤。
У әрштин ярдәм әвәтип мени қутқузиду; Маңа қарап нәпси йоғинап, мени қоғлаватқанларни У рәсва қилиду; (Селаһ) Худа Өз меһри-шәпқити вә һәқиқитини әвәтиду!
4 我躺臥在群獅的中間，個個都想把人子吞咽；他們的牙齒是長矛銳箭，他們的舌頭是鋒刀利劍。
Җеним ширлар арисида қалди; Мән нәпәси ялқун кәби болғанлар арисида ятимән! Адәм балилири — Уларниң чишлири нәйзә-оқлардур, Уларниң тили — өткүр қиличтур!
5 天主，您的尊高彰顯於天，您的光榮，普臨塵寰！
И Худа, әршләрдин жуқури улуқланғайсән, Шан-шәривиң йәр йүзини қаплиғай!
6 他們為我的腳設下了網羅，要我的性命；在我前面挖掘了陷阱，自己反跌入其中。
Улар қәдәмлиримгә тор қурди; Җеним егилип кәтти; Улар мениң йолумға орәк колиған еди, Лекин өзлири ичигә чүшүп кәтти.
7 天主，我的心已準備妥當，我的心已準備妥當，我要彈琴歌唱。
Ирадәм чиң, и Худа, ирадәм чиң; Мән мәдһийә нахшиларни ейтип, Бәрһәқ Сени күйләймән!
8 我的靈魂，你要醒起來，七絃和豎琴，要奏起來，我要喚起曙光。
Ойған, и роһум! И нәғмә-сазлирим, ойған! Мән сәһәр қуяшиниму ойғитимән!
9 上主，我要在萬民中讚美您，上主，我要在列邦中歌頌您。
Мән хәлиқ-милләтләр арисида сени улуқлаймән, и Рәб; Әлләр арисида Сени күйләймән!
10 因為您的慈愛高越諸天，您的忠信直達宵漢。
Чүнки өзгәрмәс муһәббитиң әршләргә йәткидәк улуқдур; Һәқиқитиң булутларға тақашти.
11 天主，您在天上備受舉揚，您在地上彰顯榮光！
И Худа, әршләрдин жуқури улуқланғайсән, Шан-шәривиң йәр йүзини қаплиғай!
