< 詩篇 47 >

1 科辣黑後裔的詩歌,交與樂官。 萬民,你們要鼓掌歡騰,要向天主歡呼祝慶!
برای سالار مغنیان. مزمور بنی قورح ای جمیع امت‌ها دستک زنید. نزد خدابه آواز شادی بانگ برآورید.۱
2 上主至大至尊,可敬可畏,祂是統宇宙的偉大君主。
زیراخداوند متعال و مهیب است و بر تمامی جهان خدای بزرگ.۲
3 祂鎮壓萬民屬我們管轄,祂屈服列邦在我們腳下。
قوم‌ها را در زیر ما مغلوب خواهدساخت و طایفه‌ها را در زیر پایهای ما.۳
4 祂為我們選定了我們的基業,即祂所鍾愛的雅各伯的光彩。
میراث مارا برای ما خواهد برگزید یعنی جلالت یعقوب راکه دوست می‌دارد، سلاه.۴
5 天主上升,有歡呼聲護送,上主騰空,有號角聲相從。
خدا به آواز بلندصعود نموده است. خداوند به آواز کرنا.۵
6 你們應歌頌,歌頌我們的天主,你們應歌頌,歌頌我們的君王。
تسبیح بخوانید، خدا را تسبیح بخوانید. تسبیح بخوانید، پادشاه ما را تسبیح بخوانید.۶
7 因為天主是普世的君王,你們都應該以詩歌讚揚。
زیرا خدا پادشاه تمامی جهان است. به خردمندی تسبیح بخوانید.۷
8 天主作王統治萬國,天主登上聖座寶位。
خدا بر امت‌ها سلطنت می‌کند. خدا بر تخت قدس خود نشسته است.۸
9 萬民的王侯聚起來,要作亞巴郎天主的子民;因為大地的權貴,盡屬於天主,唯有天主至高至尊。
سروران قوم‌ها با قوم خدای ابراهیم جمع شده‌اند زیرا که سپرهای جهان از آن خداست. او بسیار متعال می‌باشد.۹

< 詩篇 47 >